Карона Каралеўства Польскага: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
удакладненне
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
[[Выява:Grosi cracoviensess obverse.jpg|thumb|Аверс [[Кракаўскі грош|кракаўскага гроша]] [[Казімір III Вялікі|Казіміра Вялікага]] з каронай у цэнтры.]]
[[Выява:Grosi cracoviensess obverse.jpg|thumb|Аверс [[Кракаўскі грош|кракаўскага гроша]] [[Казімір III Вялікі|Казіміра Вялікага]] з каронай у цэнтры.]]
'''Карона Карале́ўства Польскага''' ({{lang-pl|Korona Królestwa Polskiego|скарочана}}, {{lang-la|Corona Regni Poloniae|скарочана}}) — тэрмін, які вызначае ўладкаванне [[Польскае Каралеўства, 1385—1569|польскай дзяржавы]] у [[Новы час]]. Карона вызначала незалежнасць дзяржаўных інстытутаў ад асобы [[манарх]]а. У той жа час, Карона — імя палітычнай ідэалогіі, якая выражала новы вобраз улады, створанай пад уплывам ідэй, прыйшоўшых з [[Чэхія|Чэхіі]] і [[Венгрыя|Венгрыі]].
'''Карона Карале́ўства Польскага''' ({{lang-pl|Korona Królestwa Polskiego|скарочана}}, {{lang-la|Corona Regni Poloniae|скарочана}}) — тэрмін, які вызначае ўладкаванне [[Польскае Каралеўства, 1385—1569|польскай дзяржавы]] ў [[Новы час]]. Карона вызначала незалежнасць дзяржаўных інстытутаў ад асобы [[манарх]]а. У той жа час, Карона — імя палітычнай ідэалогіі, якая выражала новы вобраз улады, створанай пад уплывам ідэй, якія прыйшлі з [[Чэхія|Чэхіі]] і [[Венгрыя|Венгрыі]].


== Карона як назва дзяржавы ==
== Карона як назва дзяржавы ==
Пасля падпісання уніі з [[ВКЛ]] тэрмін Кароны Каралеўства Польскага быў прыняты як папулярнае і зручнае ў выкарыстанні найменне Каралеўства Польскага. У процівагу «Літве» або «Вялікаму княству» Польшча называлася проста «Каронай». Пад гэтай назвай Каралеўства з'яўлялася адной з дзвюх частак [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай Абодвух Народаў]] (паводле [[Люблінская унія|Люблінскай уніі]] [[1569]] года).
Пасля падпісання уніі з [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікім Княствам Літоўскім]] тэрмін Кароны Каралеўства Польскага быў прыняты як папулярнае і зручнае ў выкарыстанні найменне Каралеўства Польскага. У процівагу «Літве» або «Вялікаму княству» Польшча называлася проста «Каронай». Пад гэтай назвай Каралеўства з’яўлялася адной з дзвюх частак [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай Абодвух Народаў]] (паводле [[Люблінская унія|Люблінскай уніі]] 1569 года).


Ідэалогія Кароны Каралеўства аказала, акрамя таго, уплыў на тэрміналогію, што выкарыстоўвалася ў вышэйшым грамадстве. З канца Сярэднявечча дзяржаўныя органы і пасады, якія называліся да той пары каралеўскімі, сталі звацца кароннымі.
Ідэалогія Кароны Каралеўства аказала, акрамя таго, уплыў на тэрміналогію, што выкарыстоўвалася ў вышэйшым грамадстве. З канца Сярэднявечча дзяржаўныя органы і пасады, якія называліся да той пары каралеўскімі, сталі звацца кароннымі.

Версія ад 22:25, 22 красавіка 2020

Аверс кракаўскага гроша Казіміра Вялікага з каронай у цэнтры.

Карона Карале́ўства Польскага (па-польску: Korona Królestwa Polskiego, па-лацінску: Corona Regni Poloniae) — тэрмін, які вызначае ўладкаванне польскай дзяржавы ў Новы час. Карона вызначала незалежнасць дзяржаўных інстытутаў ад асобы манарха. У той жа час, Карона — імя палітычнай ідэалогіі, якая выражала новы вобраз улады, створанай пад уплывам ідэй, якія прыйшлі з Чэхіі і Венгрыі.

Карона як назва дзяржавы

Пасля падпісання уніі з Вялікім Княствам Літоўскім тэрмін Кароны Каралеўства Польскага быў прыняты як папулярнае і зручнае ў выкарыстанні найменне Каралеўства Польскага. У процівагу «Літве» або «Вялікаму княству» Польшча называлася проста «Каронай». Пад гэтай назвай Каралеўства з’яўлялася адной з дзвюх частак Рэчы Паспалітай Абодвух Народаў (паводле Люблінскай уніі 1569 года).

Ідэалогія Кароны Каралеўства аказала, акрамя таго, уплыў на тэрміналогію, што выкарыстоўвалася ў вышэйшым грамадстве. З канца Сярэднявечча дзяржаўныя органы і пасады, якія называліся да той пары каралеўскімі, сталі звацца кароннымі.

Літаратура

  • S. Grodziski. Z dziejów staropolskiej kultury prawnej. — Kraków: UNIVERSITAS, 2004. — С. 102—105. — ISBN 83-242-0339-7.
  • S. Szczur. Historia Polski średniowiecze. — Wydawnictwo Literackie, 2002. — ISBN 83-08-03272-9.