Анні Дзюпрэ
Анні Дзюпрэ | |
---|---|
фр.: Anny Duperey | |
Дата нараджэння | 28 чэрвеня 1947[1][2][…] (77 гадоў) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Муж | Bernard Giraudeau[d] |
Дзеці | Sara Giraudeau[d] і Gaël Giraudeau[d] |
Адукацыя | |
Месца працы | |
Прафесія | актрыса, пісьменніца, раманіст, мадэль, тэатральная актрыса, кінаактрыса, кінарэжысёр |
Узнагароды | |
IMDb | ID 0243175 |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Анні Дзюпрэ (фр. Anny Duperey, сапраўднае імя фр. Annie Legras, нар. 28 чэрвеня 1947, Руан, Прыморская Сена, Францыя) — французская актрыса і пісьменніца.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзілася ў сям’і фатографа Люсьена Легра і яго жонкі Жынет. Ва ўзросце 8 гадоў засталася сіратой; бацькі загінулі ад атручвання чадным газам ва ўласнай ваннай. Анні выхоўвалася ў бабулі і цёткі з боку бацькі. Пазней яна апісала гэтыя трагічныя падзеі ў сваёй кнізе «Le Voile noir», ілюстраванай захаванымі фотаработамі бацькі.
З 13 гадоў Анні займалася танцамі, а ў 1964 годзе пераязджае ў Парыж, дзе вучыцца ў Рэнэ Сімона і грае ў тэатры, адначасна працуючы мадэллю для часопісаў моды. Вераснёўскі нумар «Вог» 1973 года выйшаў з Анні Дзюпрэ на вокладцы.
Анні Дзюпрэ заўважыў Жан-Люк Гадар і ў 1966 годзе даў ёй першую ролю ў кінафільме «Дзве ці тры рэчы, якія я ведаю пра яе». Дзюпрэ здымалася пераважна ў лёгкіх і немудрагелістых забаўляльных фільмах. Магчымасць змяніць вобраз ёй даў толькі рэжысёр Ален Рэнэ ў фільме 1974 года «Ставіскі».
Дзюпрэ становіцца вядомай у 1976 годзе, сыграўшы ролю Шарлоты ў кінакарціне «І сланы бываюць нявернымі»; актрыса таксама мела досвед працы ў Галівудзе, зняўшыся з Аль Пачына ў фільме «Бобі Дзірфільд»
Паралельна Анні Дзюпрэ здымалася ў розных тэлесерыялах у Францыі. У наш час займаецца пераважна літаратурнай творчасцю і вядомая ў Францыі сваімі пачуццёвымі раманамі і апавяданнямі.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Anny Duperey // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Anny Duperey // GeneaStar
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #119374358 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 15 снежня 2014.