Жан-Люк Гадар

Жан-Люк Гадар
Jean-Luc Godard
Імя пры нараджэнні:	Jean-Luc Godard
Дата нараджэння:	3 снежня 1930(1930-12-03) (88 гадоў)
Месца нараджэння:	Парыж, Францыя
Грамадзянства:	Францыя
Жонка:	Anna Karina[d] і Anne Wiazemsky[d]
Адукацыя:	Парыжскі ўніверсітэт
Месца працы:	Cahiers du cinéma[d]
Прафесія:	кінарэжысёр, сцэнарыст, акцёр, кінапрадзюсар
Кар'ера:	1954 — дагэтуль
Кірунак:	Французская новая хваля
Узнагароды:	«Залаты мядзведзь» (1965), «Залаты леў» (1983)
IMDb:	ID 0000419
Жан-Люк Гадар на ВікіСховішчы

Жан-Люк Гадар (фр.: Jean-Luc Godard, нар. 3 снежня 1930) — франка-швейцарскі кінарэжысёр, акцёр, сцэнарыст і кінапрадзюсар марксісцкіх перакананняў, які стаяў ля вытокаў французскай новай хвалі. Яго фільмы 1960-х аказалі рэвалюцыйнае ўплыў на сусветнае кінамастацтва.

Біяграфія

Дзяцінства і юнацтва

Нарадзіўся ў Парыжы, 3 снежня 1930 г. Як і большасць рэвалюцыянераў-сацыялістаў, паходзіў з забяспечанай сям'і. Бацька быў урачом і трымаў прыватную клініку, а маці паходзіла з заможнага роду швейцарскіх банкіраў. Пачатковую адукацыю атрымаў ў Н'ёне (Швейцарыя) і ў парыжскім ліцэі «Рамер».

У 1949 г. паступіў у Сарбону, на філасофскі факультэт. Атрымаў дыплом этнографа. Захапленне кінематографам і знаёмства з вядомым крытыкам А. Базенам дазволіла яму ўладкавацца ў 1959 г. у «Газет дзю сінема», а праз год Гадар ужо актыўна супрацоўнічаў з часопісам «Кае дзю сінема.»

Пачатак кінакар'еры

Першы фільм «Аперацыя бетон» зняў у 1954 г., а ў 1959 г. — першы поўнаметражны фільм «На апошнім подыху» — адну з першых з'яваў французскага кінематографа новага пакалення, якое пазней назвала сябе «новай хваляй». Галоўнымі тэмамі новай плыні зрабіліся свабода, перамены ў грамадстве, бунт моладзі супраць старога ладу.

Перыяд «новай хвалі» ў творчасці Гадара

Наступны фільм «Маленькі салдат» (1960) быў забаронены цэнзурай і з'явіўся на экранах толькі ў 1963 г.

Фільм «Жыць сваім жыццём» (1962) зрабіў «зоркай» артыстку Анну Карыну. Ён апавядае гісторыю маладой жанчыны, якая хацела быць свабоднай, але пад ціскам матэрыяльных праблем стала прастытуткай. «Пагарда» (1963) і «Карабінеры» прысвечаны праблемам процістаяння чалавека і грамадства, уласнай годнасці і матэрыяльных абставін.

«Альфавіль» (1965) — тэхнакратычная антыўтопія пра таталітарнае грамадства, у якім душацца чалавечыя пачуцці. Далей выходзяць «Неразважлівы П'еро» (1965) і «Мужчынскае-жаночае» (1966).

«Мааісцкі перыяд»

«Кітаянка» (1967) — аналітычны, месцамі крытычны погляд на рэвалюцыйную моладзь. Падчас працы над фільмам Гадар ажаніўся з Эн Вяземскі. Іншым фільмам на рэвалюцыйную тэматыку быў «Уік-энд» (1967). Выкарыстоўвае эксперыментальныя, авангардныя метады будовы фільма.

Перыяд групы «Дзіга вятроў»

Актыўна ўдзельнічае ў падзеях «Чырвонага мая» ў 1968 г., знімае шэраг прапагандысцкіх фільмаў. Да гэтага перыяду адносяцца «Вецер з усходу» (1970), «Праўда» (1970). Спрабуе ўжываць ідэі сацыялізму ў працэсе стварэння кіно.

Перыяд студыі «Sonimage» і позні этап.

Пазней вяртаецца да «вялікага кіно»: «Ратуй, хто можа (свае жыццё)», «Палкасць» (1982), «Імя: Кармэн» (1983). У 1990-х стварае буйную кінаанталогію «Гісторыя кіно», а ў 1995 г. — фільм «Моцарт назаўсёды», прысвечаны праблемам мастацтва і мастака.

У 2002 г. сумесна з шэрагам рэжысёраў (Віктор Эрысэ, Чэнь Кайгэ, Спайк Лі, Вім Вендэрс і іншыя) здымае дылогію «На дзесяць хвілін старэйшы», з двух фільмаў — «Труба» і «Віяланчэль». Кожны складаецца са шматлікіх кароценькіх навел, і кожная з іх створана асобным рэжысёрам. Канкрэтна Гадар зняў навелу «У цемры часу».

У 2010 г. выходзіць фільм «Сацыялізм».

Творчасць Ж.-Л. Гадара значна ўплывала на развіццё сучаснага кінематографа, асабліва кірункаў арт-хаус. Некаторыя фільмы зрабіліся культавымі.

Бібліяграфія

• Collet J., Jean-Luc Godard, [P., 1968];
• Eberhardt К., Jan-Luc Godard, Warsz., 1970

Спасылкі

• Жан-Люк Гадар (англ.)  на сайце Internet Movie Database
• Гісторыя кіно / Histoire(s) du cinéma (фр.) 
• Гадар пра Гадара Мастацтва кіно, № 2 1991