Перайсці да зместу

Астрограф

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Астрограф (ад стар.-грэч.: ἄστρον — свяціла і γράφω — пішу[1]) — тэлескоп для фатаграфавання нябесных аб'ектаў.

Першапачаткова, з часоў вынаходніцтва Галілея, тэлескопы прызначаліся выключна для візуальных назіранняў. У канцы XIX стагоддзя, з вынаходствам фатаграфіі, у астраномію трывала ўвайшоў фатаграфічны метад назіранняў. У факальную плоскасць тэлескопа ўсоўваецца фотапласцінка або, радзей, фотастужка, на якой адбіваліся патрабаваныя аб'екты. Спецыялізаваныя тэлескопы, якія прызначаліся толькі для фатаграфічных назіранняў, атрымалі назву астрографаў або камер[2].

Зараз у якасці фотапрыёмнікаў выкарыстоўваюцца ПЗС-камеры.

У наш час буйныя інструменты прызначаныя ў асноўным для фатаграфічных назіранняў.

Класічныя астрографы, тыповы прадстаўнік якіх — астрограф-рэфрактар Carte du Ciel, мелі фокусную адлегласць каля 3,5 метра, апертуру — 34 сантыметраў; выкарыстоўваліся пласцінкі 13 x 13 сантыметраў з адпаведным полем гледжання 2°10' і маштабам малюнка каля 60" у міліметры. Аб'ектыў — двухлінзавы з мэтай памяншэння храматычнай аберацыі[3].

У цяперашні час астрографы выкарыстоўваюць для астраметрыі малых планет і камет і для вывучэння лакальных уласных рухаў у зорных скапленнях[3].

Зноскі

  1. Астрограф // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
  2. Мартынов, Д. Я. Курс практической астрофизики. — Москва: «Наука», 1977. — С. 16. — 544 с.
  3. а б Ж.Ковалевский. Современная астрометрия. — Фрязино: Век 2, 2004.