Аўрэль Болеслаў Стодала

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Аўрэль Болеслаў Стодала
Aurel Stodola
Дата нараджэння 10 мая 1859(1859-05-10)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 25 снежня 1942(1942-12-25)[2] (83 гады)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці інжынер, фізік, вынаходнік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера інжынерная справа
Месца працы
Альма-матар
Вядомыя вучні Альберт Эйнштэйн,
Якоб Акерт  (руск.), Нікалас Гоф  (руск.)
Вядомы як прыкладная тэрмадынаміка,
газатурбінныя генератары
Член у
Узнагароды
Сайт aurelstodola.sk
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

А́ўрэль Бо́леслаў Сто́дала (англ.: Aurel Stodola, 1859—1942) — славацкі вучоны, педагог, інжынер-канструктар. Заснавальнік прыкладной тэрмадынамікі, турбінабудавання.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

З 1877 года вывучаў машынабудаванне ў Політэхнічнай школе ў Будапешце, затым, ў 1878 годзе ў Політэхнічным інстытуце ў Цюрыху, дзе атрымаў дыплом з адзнакай ў 1881 годзе. Пасля заканчэння вучобы дапамог аднавіць разбураную пажарам вытворчасць на гарбарным заводзе свайго бацькі. З 1884 па 1892 год працаваў на машынабудаўнічым заводзе Ruston ў Празе.

З сакавіка 1892 года быў прафесарам у галіне машынабудавання ў Швейцарскім політэхнічным інстытуце (цяпер — швейцарская вышэйшая тэхнічная школа Цюрыха). Адным з яго студэнтаў быў Альберт Эйнштэйн.[4]

У 1892 годзе Стодала заснаваў турбомашинную лабараторыю, вядомую ў цяперашні час як en:Laboratory for Energy Conversion. Стаў вядомы як спецыяліст у галіне турбамашын і цеплавых рухавікоў. Сфармуляваў названы яго імем закон аб прадукцыйнасці турбін. Кансультацыі Стодалы згулялі важную ролю пры стварэнні Генры Зоэлі у 1903 годзе яго першай шматступеннай турбіны і Гансам Хольцвартам ў 1905 годзе першай гатовай да вытворчасці газавай турбіны.

У 1903 годзе апублікаваў кнігу Die Dampfturbinen Und Die Aussichten Der Wärmekraftmaschinen: Versuche Und Studien, у якой разгледжана тэрмадынаміка турбін, паднятыя тэмы газадынамікі, вібратрываласці, супраціўлення матэрыялаў элементаў канструкцый, у тым ліку хуткаабарочваюшчыхся, канцэнтрацыі механічных напружанняў на адтулінах.[5]

Распрацавалі пратэз рукі ў супрацоўніцтве з Фердынандам Заўэрбрухам.

Напісаў кнігу «Думкі аб веры з кропкі гледжання інжынера» (Springer-Verlag, 1931). Акрамя таго, ён займаўся філасофскімі і эканамічнымі пытаннямі і перапісваўся з Альбертам Эйнштэйнам і Альбертам Швейцэрам.

Пасля выхаду на пенсію ў 1929 годзе працягваў весці даследаванні.

Браты: Корнэль Мілан  (руск.) і Эміл Стодала  (руск.).

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

  • Паравыя турбіны і будучыня цеплавых рухавікоў. 1904.[6]
  • Тэорыя аўтаматычнага рэгулявання. — М.: 1949 г.[7]

Зноскі

  1. Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 3 мая 2014.
  2. Aurel Stodola // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.
  4. Aurel Stodola – otec konštruovania parných turbín(недаступная спасылка). www.vedatechnika.sk. Архівавана з першакрыніцы 12 лістапада 2013. Праверана 2 июня 2012 (словацкий).
  5. Rao, S., «Mechanical Vibrations», Addison-Wesley, Wokingham, England, Third Edition, 1995.
  6. Каталог РНБ
  7. Каталог РНБ