Берагаўскія нізкагор’і
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ec/%D0%91%D0%B5%D1%80%D0%B5%D0%B3%D0%BE%D0%B2%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B5_%D0%BD%D0%B8%D0%B7%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE%D1%80%D1%8C%D0%B5.png/220px-%D0%91%D0%B5%D1%80%D0%B5%D0%B3%D0%BE%D0%B2%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B5_%D0%BD%D0%B8%D0%B7%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE%D1%80%D1%8C%D0%B5.png)
Берагаўскія нізкагор’і (укр.: Берегівське низькогір'я, Берегівське горбогір'я) — масіў плоскавяршынных вулканічных пагоркаў і расчлянёных схілавых паверхняў на правабярэжжы ракі Баржавы, у межах Закарпацкай нізіны, паблізу горада Берагава Закарпацкай вобласці Украіны.
Працягнуліся з паўночнага захаду на паўднёвы ўсход на 12-18 км, шырыня 3-9 км, вышыня 115-369 м.
Тэктанічна звязаны з Закарпацкім прагінам. Пачынаючы з палеазою, тут адбываліся блокавыя рухі рознага напрамку, а ўздоўж разломаў вывяргалася магма. Так узнік ланцуг субвулканічных цел — пахаваных вулканаў, характэрных для Берагаўскай зоны горстаў; з цягам часу яны апынуліся на паверхні.
Берагаўскія нізкагор’і складаюцца з ліпарытаў і ліпарытавых туфаў. З карысных выкапняў маюцца перліт, каалініт, алуніт. Свінцова-цынкавыя руды звязаны з тоўшчай неагенавых туфаў, рудныя целы прадстаўлены кварц-барыт-сульфіднымі жыламі.
Фрагменты дуброў і хмызнякоў. Схілы часткова тэрасаваныя. Вінаграднікі, сады і ворныя землі.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Ковальчук І. П. Берегівське горбогір'я // Географічна енциклопедія України : у 3 т. / редколегія: О. М. Маринич (відпов. ред.) та ін. — К. : «Українська радянська енциклопедія» ім. М. П. Бажана, 1989. Т. 1. (укр.)