Берта Тамелін
| Берта Тамелін | |
|---|---|
 | |
| Асноўная інфармацыя | |
| Дата нараджэння | 21 сакавіка 1836[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 2 студзеня 1915[2] (78 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Краіна | |
| Бацька | Carl Friedrich Bock[d] |
| Маці | Караліна Бок[2] |
| Муж | Filip Tammelin[d][2] |
| Альма-матар |
|
| Месца працы | |
| Музычная дзейнасць | |
| Прафесіі | музыкант, акцёрка, оперная спявачка, кампазітарка, тэатральны педагог |
| Пеўчы голас | мецца-сапрана |
| Інструменты | вакал[d] |
| Выхаванцы | Ellen Hartman[d] і Эба Юханна Ліндквіст |
| Узнагароды |
 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Берта Караліна Мацільда Тамелін, у дзявоцтве Бок (швед. Bertha Tammelin; 21 сакавіка 1836 — 2 студзеня 1915) — шведская актрыса, опернае мецасапрана, піяністка, кампазітар і выкладчык драмы.[4]
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Берта Тамелін нарадзілася ў сям’і Караліны Бок і музыканта Каралеўскага прыдворнага аркестра Карла Фрыдрыха Бока. Яна атрымала адукацыю ў Каралеўскай школе драматычнага тэатра 1853-55 і была прынята на працу ў Каралеўскую шведскую оперу і ў Каралеўскі драматычны тэатр у якасці галоўнай актрысы ў 1856 годзе. Яна выконвала як оперныя партыі, так і драматычныя партыі. Як актрыса, яе найбольш заўважанай роляй была Інгрыд у «Вяселлі ў Ульвосе» Франса Гедберга, а ў якасці спявачкі — Эльф ў «Абероне».
Яна таксама была музыкай. У чатырнаццаць гадоў яна праводзіла канцэрты на фартэпіяна. Яна актыўна выступала і як кампазітар. Некалькі яе работ увайшлі ў зборнік Det sjungande Europa («Спеўная Еўропа»). З 1879 года яна была выкладчыкам музыкі ў Каралеўскай акадэміі музыкі Швецыі, а ў 1889 годзе яна стала настаўніцай драматургіі ў Каралеўскай школе драматычнага тэатра. У яе таксама былі прыватныя студэнты. Сярод яе вядомых вучняў былі Элен Хартман і Эба Ліндквіст.
Берта Тамелін усё жыццё пакутавала ад слабага зроку, і ў рэшце рэшт ён пагоршыўся: яна сышла ў адстаўку з-за гэтага стану, зрабіўшы апошні выступ на сцэне 7 сакавіка 1884 года.
У 1873 годзе яна выйшла замуж за бухгалтара Філіпа Тамеліна. Берта Тамелін атрымала Медаль Літаратуры і мастацтваў у 1885 годзе.
Берта Тамелін памерла ў Стакгольме ў 1915 годзе.
Зноскі
- ↑ а б Europas konstnärer: alfabetiskt ordnade biografier öfver vårt århundrades förnämsta artister — Norrköping: Arvid Ahnfelt, 1887. — С. 580. — 673 с. Праверана 31 мая 2019.
- ↑ а б в г д Tammelin. 2. Berta Karolina Matilda // Nordisk familjebok 2nd ed. vol. 28 — 1919. — Т. 28. — С. 397. Праверана 3 верасня 2021.
- ↑ Tammelin, Berta Matilda // https://www.svenskagravar.se/gravsatt/46035851 — Svenskagravar.se. Праверана 3 верасня 2021.
- ↑ Österberg, Carin et al., Svenska kvinnor: föregångare, nyskapare. Lund: Signum 1990. (ISBN 91-87896-03-6)
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Остэрберг, Карын і інш., Svenska kvinnor: föregångare, nyskapare . Лунд: Signum 1990. (ISBN 91-87896-03-6)
- Анфельт, Арвід: Europas konstnärer — Берта Тамелін
