Біргіта Вальберг

Біргіта Вальберг
шведск.: Birgitta Valberg
Род дзейнасці	актрыса
Дата нараджэння	16 снежня 1916(1916-12-16)
Месца нараджэння	прыход Адольф-Фрэдрык[d], камуна Стакгольм, лен Стакгольм, Швецыя
Дата смерці	29 сакавіка 2014(2014-03-29) (97 гадоў)
Месца смерці	Лідынгэ[d], камуна Лідынгэ, лен Стакгольм, Швецыя
Грамадзянства	Швецыя
Муж	Hans Hansson[d]
Дзеці	Maria Bandobranski[d]
Месца працы	Каралеўскі драматычны тэатр
Узнагароды і прэміі	Eugene O'Neill Award[d] (1970) Guldbagge Awards[d] (1977)

Біргіта Вальберг (швед. Birgitta Valberg), у замужжы Хансан (швед. Hansson: 16 снежня 1916, Стакгольм — 29 сакавіка 2014, Лідынгэ) — шведская актрыса, уладальніца прэміі «Залаты жук» за галоўную жаночую ролю 1976/77 года.

Біяграфія

Біргіта Вальберг нарадзілася ў сям’і прафесара Паўля Вальберга і Алін Гунбар. Вучылася ў тэатральнай школе Каралеўскага драматычнага тэатра з 1940 па 1943 год. З першага года пачала граць на сцэне тэатра і заставалася ў яго трупе на працягу 56 гадоў, з 1940 па 1996 год. За гэты час яна выканала 137 роляў, грала ў спектаклях рэжысёраў Альфа Шоберга, Улафа Муландэра і Інгмара Бергмана.

Кінематаграфічная кар’ера Вальберг пачалася раней: яна дэбютавала ў 1934 годзе ў фільме Акселя Бранерса «Unga hjärtan». У 1977 годзе ёй была прысуджана Шведскага інстытута кіно «Залаты жук» у намінацыі «Лепшая актрыса ў галоўнай ролі» за ролю Каты Вік ў фільме рэжысёра Гунель Ліндблум «Райскі куток», спрадзюсіраваны Інгмара Бергманам. Яна таксама агучвала Нісі-таўстагузка (швед. Rumpnissarna) у фільме Тагэ Даніэльсана «Роння, дачка разбойніка» (1984) паводле аповесці Астрыд Ліндгрэн. З 1943 года яна таксама перыядычна грала ў Радыётэатры.

Памерла 29 сакавіка 2014 года на 98-м годзе жыцця, пахавана на могілках горада Лідынгэ.