Валерый Фёдаравіч Драздоў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Валерый Фёдаравіч Драздоў
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 11 лютага 1949(1949-02-11)
Месца нараджэння
Дата смерці 11 чэрвеня 2004(2004-06-11) (55 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці журналіст, кінасцэнарыст
Грамадская дзейнасць
Член у

Валерый Фёдаравіч Драздоў (11 лютага 1949, Евіна, Гарадоцкі раён, Віцебская вобласць — 11 чэрвеня 2004, Мінск) — беларускі журналіст, кінасцэнарыст-дакументаліст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Пальмінскую сярэднюю школу, факультэт журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (1976). Падчас вучобы ў сярэдняй школе актыўна друкаваўся ў рэспубліканскай маладзёжнай прэсе і раённай газеце. Журналісцкую дзейнасць пачаў у шматтыражнай газеце «Трактар».

З 1981 года — уласны карэспандэнт, загадваў аддзелам культуры і навукі «Сельскай газеты». З верасня 1990 года — аглядальнік у рэдакцыі «Народнай газеты», пазней — намеснік галоўнага рэдактара і выканаўчы дырэктар.

Аўтар шматлікіх аналітычных артыкулаў у беларускіх выданнях, шэрагу сцэнарыяў дакументальных кінастужак, нарысаў.

Вялікая колькасць матэрыялаў Валерыя Драздова была прысвечана яго малой радзіме — Гарадоччыне, яе эканамічным і сацыяльным праблемам. Тэма неперспектыўных вёсак на прыкладзе населеных пунктаў Гарадоцкага раёна ўздымалася ў дакументальным фільме «Дарога на Евіна», які атрымаў шырокі грамадскі рэзананс.

Валерый Фёдаравіч Драздоў — адзіны карэспандэнт друкаваных СМІ, які прысутнічаў падчас падпісання Белавежскіх пагадненняў ва ўрадавай рэзідэнцыі Віскулі 8 снежня 1991 года.

Член выканкама рады Саюза журналістаў Рэспублікі Беларусь. Пераможца і лаўрэат шматлікіх рэспубліканскіх конкурсаў журналісцкага майстэрства.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Драздоў Валерый Фёдаравіч // Памяць: Гарадоцкі раён : гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / рэдкал.: Н. А. Бурунова [і інш.]; уклад. С. І. Садоўская; мастак Э. Э. Жакевіч. — Мінск : Беларусь, 2004. — С. 719—720.