Вольга Андрэеўна Дацэнка

Вольга Андрэеўна Дацэнка
укр.: Ольга Андріївна Даценко
Род дзейнасці	акцёрка
Дата нараджэння	12 (25) студзеня 1903
Месца нараджэння	Шышакы, Q12171939?, Міргарадскі павет[d], Палтаўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	18 снежня 1993(1993-12-18) (90 гадоў)
Месца смерці	Петразаводск, Карэлія, Расія
Месца пахавання	Петразаводск
Грамадзянства	Украіна  СССР  Расія  Расійская імперыя
Муж	Borys Tiahno[d] і Q12102438?
Месца працы	тэатр «Берэзіль»[d] Q55713557? Q55713574? Donetsk Academic Regional Drama Theatre[d] Regional Musical-Dramatic Theatre Nikolai Gogol[d] Q55713642? Russian Drama Theater of the Republic of Karelia[d]
Альма-матар	Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт тэатра, кіно і тэлебачання імя І. К. Карпенкі-Карага

Вольга Андрэеўна Дацэнка (укр.: Ольга Андріївна Даценко; 2 (25) студзеня 1903, с. Шышакі, Палтаўская вобласць — 18 снежня 1993, Петразаводск) — украінская і руская савецкая тэатральная актрыса. Вучаніца украінскага тэатральнага рэжысёра Леся Курбаса.

Біяграфія і тэатральная творчасць

Бацька памёр, калі дзяўчынцы споўніўся год, маці працавала настаўніцай. Вучылася ў Палтаве ў прыватнай гімназіі, дзе брала ўдзел у аматарскіх спектаклях. З 1919 удзельнічала ў аматарскіх спектаклях сельскай моладзі, якімі кіравала актрыса Лідзія Квітка, якая прыязджала ў Шышакі на адпачынак.

У 1922—1925 вучылася ў Кіеўскім музычна-драматычным інстытуце імя Лысенкі, дзе яе заўважыў Лесь Курбас і залічыў у свой тэатр «Бярэзіль».

У 1926 годзе разам з тэатрам пераехала ў Харкаў. Тут былі згуляныя лепшыя ролі Лесі Дацэнка (пад гэтым імем яна выходзіла на сцэну): манашка («Гайдамакі» па Шаўчэнка, 1924), Юм-Юм («Мікада» па Салівене, 1927), Воля («Народны Малахій» Куліша, 1928), Уля («Міна Мазайла» Куліша, 1929), Катра («Кадры» Мікіценка, 1931), Лі-дзі («Смерць лэдзі Грэй» Галаваніўскага, 1934). .

Актрыса вымушана была пакінуць Харкаў з-за арышту мужа Б. Драбінскага. Яна працавала ў Жытомірскім перасоўным тэатры (1937—1938), Енакіеўскім рускім драматычным тэатры імя Пушкіна (1938—1940), у Марыупальскім рускім драматычным тэатры (1940—1941), Палтаўскім украінскім музычна-драматычным тэатры (1945) украінскім драматычным тэатры (1946—1950).

У 1951 яна прыняла прапанову толькі што створанага Рускага драматычнага тэатра Карэла-Фінскай ССР, стаўшы яго вядучай актрысай.

З 1961 года на пенсіі. Памерла 18.12.1993., пахаваная ў Петразаводску.