Вольскі ваенны інстытут матэрыяльнага забеспячэння

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вольскі ваенны інстытут матэрыяльнага забеспячэння
Заснаваны 23 лютага 1928
Узнагароды
Ордэн Кутузава ордэн Чырвонай Зоркі

Вольскі ваенны інстытут матэрыяльнага забеспячэння (руск.: Вольский военный институт материального обеспечения) — вышэйшая ваенна-навучальная ўстанова, заснаваная 23 лютага 1928 года, якая ажыццяўляла падрыхтоўку афіцэрскіх кадраў для тылавых службаў Узброеных Сіл СССР і Расійскай Федэрацыі. З 16 верасня 1998 года у якасці філіяла ўваходзіць у структуру Ваеннай акадэміі матэрыяльна-тэхнічнага забеспячэння імя А. В. Хрулёва.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Перадгісторыя[правіць | правіць зыходнік]

У 1821 годзе ў горад Вольск з Варонежскай губерні быў перадыслакаваны Елісаветградскі гусарскі полк. З 1823 па 1829 год на базе палка, і з 1829 па 1853 год на базе 3-й брыгады Саратаўскіх батальёнаў ваенных кантаністаў вялася падрыхтоўка юнакоў да ваеннай службы, якая падрыхтавала больш за трынаццаць тысяч чалавек. У 1858 годзе на базе школы ваенных кантаністаў было адкрыта Саратаўскае вучылішча ваеннага ведамства, у 1868 годзе вучылішча ваеннага ведамства было пераўтворана ў ваенную прагімназію[1].

У 1882 годзе ваенныя гімназіі былі ператвораныя ў кадэцкія карпусы, а ваенныя прагімназіі былі зачыненыя і толькі ў 1885 годзе Вольская ваенная прагімназія была рэарганізавана ў Вольскую ваенную школу. У 1908 годзе на базе Вольскай ваеннай школы быў створаны Вольскі кадэцкі корпус, які стаў трыццаць шостым і перадапошнім з усіх кадэцкіх карпусоў Расійскай імперыі. 29 мая 1914 года адбыўся першы выпуск у Вольскім кадэцкім корпусе. 19 красавіка 1918 года пастановай Вольскага Савета народных Камісараў Вольскі кадэцкі корпус быў зачынены[1][2][3].

Асноўная гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

13 ліпеня 1928 года загадам РВСР № 221 у горадзе Вольску была створана Аб’яднаная школа лётчыкаў і авіяцыйных тэхнікаў і 7 лістапада 1928 года ў школе быў пачаты навучальны працэс. 6 чэрвеня 1931 года загадам Рэвалюцыйнага ваеннага савета СССР Аб’яднаная школа лётчыкаў і авіяцыйных тэхнікаў была перайменавана ў Другую Вольскую ваенную школу авіяцыйных тэхнікаў. 11 сакавіка 1932 года пастановай УЦВК № 10 школе было прысвоена ганаровае найменне «Ленінскага Чырванасцяжнага камсамола»[4][3].

13 мая 1937 года загадам наркама абароны СССР № 067 на базе школы было створана Вольскае ваеннае авіяцыйна-тэхнічнае вучылішча. 5 лютага 1941 года загадам Наркамата абароны СССР № 048 23 лютага 1928 года быў вызначаны гадавым святам вучылішча. 5 лютага 1941 года загадам Наркамата абароны СССР № 049 на базе ваеннага авіяцыйна-тэхнічнага вучылішча была створана першая Вольская ваенная авіяцыйная школа авіямеханікаў. У перыяд Вялікай Айчыннай вайны вучылішча рыхтавала афіцэраў авіяцыі для ваенна-паветраных сіл ваеннага перыяду для патрэб фронту. Цэлая плеяда выпускнікоў вучылішча таго перыяду былі ганараваны звання Герой Савецкага Саюза[3][5].

У 1951 годзе паводле дырэктывы Генеральнага штаба Узброеных Сіл СССР ваенная авіяцыйная школа авіямеханікаў была рэарганізавана ў першае Вольскае ваеннае авіяцыйна-тэхнічнае вучылішча, з атрыманнем сярэдне-спецыяльнай адукацыі і тэрмінам навучання два гады, з 1953 года тэрмін навучання быў павялічаны на адзін год і склаў тры гады. 31 снежня 1959 года загадам Міністра абароны СССР першае Вольскае ваеннае авіяцыйна-тэхнічнае вучылішча было пераведзена ў склад РВСП СССР. 22 снежня 1962 года на базе ваеннага авіяцыйна-тэхнічнага вучылішча было створана Вольскае камандна-тэхнічнае вучылішча імя Ленінскага Чырванасцяжнага камсамола[3][5].

2 ліпеня 1964 года дырэктывай Генеральнага штаба Узброеных Сіл СССР і начальніка Тылу Узброеных Сіл СССР камандна-тэхнічнае вучылішча было рэарганізавана ў Вольскае ваеннае вучылішча імя Ленінскага Чырванасцяжнага камсамола з перадачай у структуру Тылу Узброеных Сіл СССР. 24 чэрвеня 1971 года пастановай Савета Міністраў СССР і загаду Міністра абароны СССР Вольскае ваеннае вучылішча было пераўтворана ў Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу імя Ленінскага Чырванасцяжнага камсамола, стаўшы вышэйшай ваенна-навучальнай установай, з тэрмінам навучання чатыры гады. 13 верасня 1978 года ўказам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу было ганаравана Ордэнам Чырвонай Зоркі[3].

З 1994 года вучылішча было пераведзена на пяцігадовы тэрмін навучання. 16 верасня 1998 года загадам Міністра абароны Расійскай Федэрацыі № 417 Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу ўваходзіць у склад Ваеннай акадэміі тылу і транспарту ў якасці яго філіяла. 1 студзеня 2005 года Вольскі філіял Ваеннай акадэміі тылу і транспарту зноў быў перайменаваны ў Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу (ваенны інстытут тылу)[3]. У ліку прафесарска-выкладчыцкага складу інстытута маецца: 9 дактароў і 119 кандыдатаў навук[6]. За час існавання Вольскага ваеннага вучылішча 35 яго выпускніка былі ганараваны звання Герой Савецкага Саюза, прычым двое былі ганараваны гэтага звання двойчы — І. С. Полбін і В. І. Мыхлік, два выпускнікі былі ганараваны звання Герой Сацыялістычнай Працы і адзін звання — Герой Расійскай Федэрацыі, больш за 80 выпускнікоў пасля былі ганараваны генеральскімі званнямі[3].

Пастановай ад 29 жніўня 1998 года «Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу імя Ленінскага камсамола» рэарганізавана шляхам далучэння да Ваеннай акадэміі тылу і транспарту (Санкт-Пецярбург) у якасці філіяла[7].

Пастановай ад 09.07.2004 на базе філіяла Ваеннай акадэміі тылу і транспарту імя генерала арміі А. У. Хрулёва ў горадзе Вольск створана «Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу (ваенны інстытут)»[8].

Пастановай ад 24.12.2008 «Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу (ваенны інстытут)» рэарганізавана ў форме далучэння да акадэміі «Ваенная акадэмія тылу і транспарту імя генерала арміі А. У. Хрулёва»[9].

У красавіку 2010 «Вольскае вышэйшае ваеннае вучылішча тылу (ваенны інстытут)» рэарганізавана ў Вольскі ваенны інстытут тылу (філіял) Ваеннай акадэміі тылу і транспарту імя генерала арміі А. У. Хрулёва Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі[10].

З верасня 2013 года рэарганізаваны ў Вольскі ваенны інстытут матэрыяльнага забеспячэння.

У 2023 годзе ў Вольскім ваенным інстытуце адбыўся скандал, калі навучэнцы 5-га курса факультэта забеспячэння гаручым адзначылі дату 100 дзён да заканчэння вучобы, разграміўшы казарму першакурснікаў, зламаўшы ў ёй мэблю і абліўшыся шампанскім. Начальнік Інстытута Вячаслаў Зянкоў і два яго намеснікі былі адхіленыя ад сваіх пасад, выконваючым абавязкі начальніка інстытута стаў палкоўнік Ахмед Кажараў[11]. 11 курсантаў, якія зладзілі пагром, былі адлічаныя[12].

Кіраўніцтва[правіць | правіць зыходнік]

  • 1928—1931 — камбрыг Фёдар Іванавіч Жараў
  • 1931—1933 — камдыў Міхаіл Цімафеевіч Мікалаеў
  • 1933—1936 — камдыў Роза Абдулаевіч Якубаў
  • 1936—1937 — ваенінжынер 1-га рангу Кірыл Якаўлевіч Баранаў
  • 1937—1941 — інжынер-палкоўнік Сцяпан Пятровіч Хадзееў
  • 1942—1949 — інжынер-палкоўнік Сцяпан Харытонавіч Хрысцюк
  • 1949—1955 — інжынер-палкоўнік Якаў Аляксандравіч Нікіфараў
  • 1955—1959 — інжынер-палкоўнік Сяргей Дзмітрыевіч Церахаў
  • 1959—1965 — генерал-маёр Аляксандр Іванавіч Кічыгін
  • 1965—1968 — генерал-маёр Мікалай Іванавіч Гарэтнін
  • 1968—1976 — генерал-маёр Уладзімір Фёдаравіч Гарун
  • 1976—1986 — генерал-лейтэнант Мікалай Міхайлавіч Талмачоў
  • 1986—1991 — генерал-маёр Уладзімір Мікалаевіч Мукамолаў
  • 1991—2001 — генерал-маёр Яўген Сяргеевіч Громаў
  • 2001—2002 — палкоўнік[13] Сяргей Дзмітрыевіч Мухаед
  • 2002—2015 — генерал-маёр Міхаіл Міхайлавіч Гарбуноў
  • 2015—2020 — генерал-маёр Сяргей Рыгоравіч Рыхель[10]
  • 2020—2023 — палкоўнік Вячаслаў Юр’евіч Зянкоў[11]
  • з 2023 — палкоўнік Ахмед Кажараў (в. а.)[11]

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

  • Ордэн Чырвонай Зоркі (13 верасня 1978 года) — «За вялікія заслугі ў падрыхтоўцы афіцэрскіх кадраў[14]»;
  • Ордэн Кутузава (22 лютага 2023 года) — «За заслугі ва ўмацаванні абараназдольнасці краіны і падрыхтоўку высокакваліфікаваных вайсковых кадраў[15]».

Зноскі

  1. ↑ а б Становление и развитие Вольского военного училища до 1918 года. ВАМТО имени А. В. Хрулёва. Архівавана з першакрыніцы 26 лютага 2021. Праверана 14 снежня 2020.
  2. ↑ Вольский кадетский корпус. Кадеты России. Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2020. Праверана 14 снежня 2020.
  3. ↑ а б в г д е ё Тыл, равный фронту. Военно промышленный курьер. Архівавана з першакрыніцы 24 студзеня 2022. Праверана 14 снежня 2020.
  4. ↑ История института. ВАМТО имени А. В. Хрулёва. Архівавана з першакрыніцы 21 красавіка 2021. Праверана 14 снежня 2020.
  5. ↑ а б Журнал: «Актуальные проблемы гуманитарных и социально-экономических наук» / Историко-истографический анализ источников по проблеме роли вольской земли в истории российских воинских частей середины ХХ — начала XXI века(недаступная спасылка) // С. В. Постников, Изд. Вольский военный институт материального обеспечения (филиал) Военной академии материально-технического обеспечения имени генерала армии А. В. Хрулёва, Вольск: № 3 (74) — 2020 г. — С.192—198
  6. ↑ Филиал сегодня. Архівавана з першакрыніцы 21 красавіка 2021. Праверана 14 снежня 2020.
  7. ↑ Приказ Министра обороны РФ № 417 от 16.09.1998 г. «О реорганизации и ликвидации военных образовательных учреждений профессионального образования МО РФ» на основе постановления Правительства РФ от 29.08.1998 г. № 1009 «О военных образовательных учреждениях профессионального образования МО РФ» Архівавана 21 студзеня 2022.
  8. ↑ Правительство РФ. Распоряжение от 9.07.2004 года № 937-р «О создании, преобразовании и переименовании военных образовательных учреждений профессионального образования»
  9. ↑ Правительство РФ. Распоряжение от 24.12.2008 г. № 1951-р «О создании и реорганизации государственных военных образовательных учреждений высшего профессионального образования»
  10. ↑ а б Р. Бирюлин. Кузница уникальных профессий (руск.). Красная звезда (25 лютага 2019). Архівавана з першакрыніцы 21 студзеня 2022. Праверана 21 студзеня 2022.
  11. ↑ а б в В Вольске после погрома казармы в военном училище отчислили курсантов. Четвёртая власть (21 сакавіка 2023). Архівавана з першакрыніцы 30 мая 2023. Праверана 30 мая 2023.
  12. ↑ Всех 11 курсантов, устроивших погром в казарме первокурсников в Вольске, отчислили
  13. ↑ Гульбинский В. И. ИСТОРИЯ. ДЕЯТЕЛЬНОСТЬ. ЛЮДИ Архівавана 21 студзеня 2022.: исторический очерк. — Саратов: СВКИ ВВ МВД России, 2015. — 88 с.
  14. ↑ Ведомости Верховного Совета СССР Архівавана 3 чэрвеня 2023. / Изд. Верховный Совет СССР, Том 41: 1978 г. — С.590
  15. ↑ Вольский филиал Военной академии МТО награжден орденом Кутузова

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Вольскі_ваенны_інстытут_матэрыяльнага_забеспячэння&oldid=4640296"