Вуліца 23 Гвардзейцаў (Полацк)
| Вуліца 23 Гвардзейцаў Полацк | |
|---|---|
| Агульная інфармацыя | |
| Краіна | Беларусь |
| Рэгіён | Віцебская вобласць |
| Горад | Полацк |
| Мікрараён | Задзвінне |
| Працягласць | 1400 м |
| Ранейшыя назвы | Лепельская |
| Паштовы індэкс | 211402, 211409 |
Вуліца 23 Гвардзейцаў — вуліца ў мясцовасці Задзвінне горада Полацка.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Да 1984 года насіла назву Лепельская[1], бо пераходзіла ў дарогу ў бок Лепеля.
Да Кастрычніцкай рэвалюцыі паміж Задзвінскай (сучасная вуліца Свярдлова) і Лепельскай вуліцамі існавала паромная пераправа цераз Дзвіну[2].
Падчас нямецкай акупацыі ў Першую сусветную вайну ў 1918 годзе мела назву Lepel-Str.[3]
Сучасную назву атрымала ў гонар групы лейтэнанта Аляксандра Грыгор’ева, што захапіла збудаваны немцамі ў 1944 годзе драўляны мост цераз Дзвіну і стварыла плацдарм на яе правым беразе 3 чэрвеня 1944 года, у выніку чаго горад быў вызвалены ад нацысцкіх захопнікаў.
Апісанне
[правіць | правіць зыходнік]Вуліца цягнецца ад вуліцы Тусналобавай-Марчанка на поўначы да паўднёвай мяжы горада.
Забудова
[правіць | правіць зыходнік]- № 1 — Музей-кватэра Героя Савецкага Саюза Зінаіды Міхайлаўны Тусналобавай-Марчанка
- № 4а — Комплекс былога кляштара бернардзінцаў: жылы корпус, руіны касцёла Дзевы Марыі, будынак пякарні, гаспадарчая пабудова (зараз карпусы кляштара займае Полацкая абласная псіхіятрычная бальніца) —
Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 212Г000613
Факты
[правіць | правіць зыходнік]Планавалася стварэнне пешаходнага маста праз Дзвіну ад вуліцы Свярдлова да вуліцы 23 Гвардзейцаў, але ад плана адмовіліся[4].
Зноскі
- ↑ Л. Б. Дедюлина. Полотчина в событиях и фактах (руск.). — Центральная библиотека им Ф. Скорины. — Полоцк. — 37 с.
- ↑ Дэйніс Іван Пятровіч. Полацкая даўніна (бел. (тар.)). — Медисонт. — Мінск, 2007. — 330 с. — ISBN 978-985-6530-74-9.(недаступная спасылка)
- ↑ Топографический план «Stadtplan von Polozk»(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 4 сакавіка 2016. Праверана 12 кастрычніка 2020.
- ↑ Полежаева, Маргарита. А я иду, шагаю по… мосту. Через Западную Двину (руск.) (8 верасня 2010).