Вінцэнт Валадковіч

Вінцэнт Валадковіч
Вінцэнт Валадковіч
	; Радван
маршалак шляхты Барысаўскага павета
	1805 — 1808
Папярэднік	Юзаф Слізень
падкаморы вілейскі[d]
старшыня 1-га дэпартамента Мінскага галоўнага суда[d]
	з 1821
дэпутат Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага[d]
	1791 — 1792
Нараджэнне	27 сакавіка 1765
Смерць	1839
Род	Валадковічы
Бацька	Міхал Валадковіч
Маці	Кацярына з Галімскіх[d]
Жонка	Тэрэза з Пшаздзецкіх[d] і Ядвіга з Тышкевічаў[d]
Дзеці	Кацярына з Валадковічаў[d] і Клацільда з Валадковічаў[d]
Член у	Паўночная паходня; Ніжэйшы капітул «Святыні Спакою»;

Вінцэнт Валадковіч (27 сакавіка 1765 — 1839) — дзяржаўны дзеяч.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Паходзіў са шляхецкага роду Валадковічаў герба «Радван». Нарадзіўся ў сям’і Міхала Валадковіча і Кацярыны з Галімскіх. Меў брата Юзафа, які стаў мінскім губернскім маршалкам^[1].

Шамбялян (1785), дэпутат Галоўнага Трыбунала ВКЛ (з 1791 па 1792), барысаўскі павятовы маршалак ў 1805—1808 гг., старшыня 1-га Дэпартамента Мінскага галоўнага суда з 1821 года^[1].

На 1836 валодаў набытымі маёнткамі Дзекшняны Вілейскага павета (з 1815; 311 душ прыгонных муж. полу), Саламярэвічы (Саламарэчча) і Вейшнарова Мінскага павета (з 1815; 349 душ прыгонных муж. полу), Маркаў Вілейскага павета (з 1819; 115 душ прыгонных муж. полу), Старое Сяло і Краснае Мінскага павета (з 1820; 538 душ прыгонных муж. полу)^[1].

Магчыма, той самы, які ўваходзіў у патаемнае таварыства «Асацыяцыя» і падпісаў петыцыю да расійскага цара Паўла І, а ў час вайны 1812 года ўваходзіў спачатку ў Камісію Часовага кіравання Мінскай правінцыі (аддзел паліцыі), потым — у склад адміністрацыйнай камісіі Мінскага дэпартамента, дзе быў сябрам аддзела паліцыі. У 1820 г. — падкаморы вілейскі^[2].

Член масонскай ложы «Паўночная паходня» і ніжэйшага капітула «Святыні Спакою»^[2].

Партрэт яго, дзе ён разам з жонкай, намаляваў Я. Дамель. У 1821 годзе выдаткаваў 5 дукатаў мінскай губернатаршы А. Сулістроўскай на кракаўскі помнік Касцюшку^[2].

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

У першым шлюбе з Тэрэзай з Пшаздзецкіх (пам. пасля 1786), дачкой Юзафа Пшаздзецкага, старосты грабоўскага. Тэрэза у першым шлюбе была з Францішкам Ксаверыем Марцінавічам Валадковічам (пам. 1786), суддзёй Мінскага гродскага суда (1775), шамбялянам (1780).

У другім шлюбе з Ядвігай з Тышкевічаў (каля 1782—1864), дачкой Юзафа Тышкевіча, старосты вяляціцкага. Меў дзяцей^[2]:

Кацярына (нар. каля 1800), у шлюбе з Гіпалітам Гечэвічам, сынам мінскага губернатара Вікенція Іванавічя Гечан-Гечэвіча.
Міхал (1802—1822).
Юзаф Эмануэль Каспер (1803—1883), у шлюбе з Соф’яй Шчыт-Неміровіч.
Аляксандр (1806—1861), удзельнік паўстання 1830—1831 г.
Ігнацы Эмануэль Сікстус (1808—1852). У першым шлюбе з Вікторыяй з Друцкіх-Любецкіх, у другім шлюбе з Алінай з Друцкіх Любецкіх.
Клацільда (нар. 1810), у шлюбе з Аляксандрам Горватам.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ВОЛОДКОВИЧ Иосиф (Юзеф) Михайлович // Минские губернаторы, вице-губернаторы и губернские предводители дворянства (1793-1917) : биографический справочник / сост. Ю.Н. Снапковский; редкол.: В.И. Адамушко [и др.]. — Минск: Беларусь, 2016. — 398 с. — ISBN 978-985-01-1200-2.
↑ ^а ^б ^в ^г Швед, В. В. Валадковіч (Валадкевіч) Вінцэнт [Міхайлавіч] // Масоны і ложы на землях Беларусі (канец XVIII — першая чвэрць XIX ст.) : біябібліягр. слоўн.. — Гродна: ГрДУ, 2007. — 275 с. — ISBN 978-985-417-866-0.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Швед, В. В. Валадковіч (Валадкевіч) Вінцэнт [Міхайлавіч] // Масоны і ложы на землях Беларусі (канец XVIII — першая чвэрць XIX ст.) : біябібліягр. слоўн.. — Гродна: ГрДУ, 2007. — 275 с. — ISBN 978-985-417-866-0.

[МГ-1] а ^б ^в ВОЛОДКОВИЧ Иосиф (Юзеф) Михайлович // Минские губернаторы, вице-губернаторы и губернские предводители дворянства (1793-1917) : биографический справочник / сост. Ю.Н. Снапковский; редкол.: В.И. Адамушко [и др.]. — Минск: Беларусь, 2016. — 398 с. — ISBN 978-985-01-1200-2.

[Швед-2] а ^б ^в ^г Швед, В. В. Валадковіч (Валадкевіч) Вінцэнт [Міхайлавіч] // Масоны і ложы на землях Беларусі (канец XVIII — першая чвэрць XIX ст.) : біябібліягр. слоўн.. — Гродна: ГрДУ, 2007. — 275 с. — ISBN 978-985-417-866-0.

[1]

[2]