Перайсці да зместу

Віктар Яўгенавіч Панін (фізік)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Віктар Яўгенавіч Панін
Дата нараджэння 10 лістапада 1930(1930-11-10)
Месца нараджэння
Дата смерці 25 верасня 2020(2020-09-25) (89 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці фізік
Навуковая сфера механіка
Месца працы
Навуковая ступень доктар фізіка-матэматычных навук
Навуковае званне
  • прафесар[d]
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Mariya Bolshanina[d]
Вядомыя вучні Sergey Psakhie[d]
Член у
Узнагароды
ордэн «За заслугі перад Айчынай» IV ступені ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга медаль ордэна «За заслугі перад Айчынай» I ступені медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна» Order of Tomsk Glory
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Віктар Яўгенавіч Па́нін (10 лістапада 1930, Сяміпалацінск, Казахская ССР — 25 верасня 2020, Томск, Расія) — вучоны ў галіне фізікі трываласці і матэрыялазнаўства. Замежны член НАН Беларусі (2000). Акадэмік АН СССР (1987; чл.-кар. з 1981), Расійскай АН (1991), замежны член НАН Украіны (2009), доктар фізіка-матэматычных навук (1968), прафесар (1971). Ганаровы доктар Томскага дзяржаўнага ўніверсітэта (2000). Ганаровы работнік вышэйшай прафесійнай адукацыі Расійскай Федэрацыі (2000). Ганаровы грамадзянін г. Томска (2000).

Скончыў Томскі дзяржаўны ўніверсітэт (1952). З 1956 працаваў там жа: з 1959 — старшы навуковы супрацоўнік, з 1969 — загадчык аддзела Сібірскага фізіка-тэхнічнага інстытута пры універсітэце. У 1980—1984 — намеснік дырэктара Інстытута оптыкі атмасферы Сібірскага аддзялення АН СССР. З 1984 — дырэктар Інстытута фізікі трываласці і матэрыялазнаўства Сібірскага аддзялення РАН, з 2002 — Дарадца РАН, загадчык лабараторыі гэтага інстытута. Адначасова з 1980 — загадчык кафедры Томскага політэхнічнага ўніверсітэта. З 1998 — галоўны рэдактар ​​часопіса «Фізічная мезамеханіка».

Навуковая дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

Навуковыя даследаванні ў галіне механікі дэфармуемага цвёрдага цела, фізікі трываласці і пластычнасці, матэрыялазнаўства. Распрацоўвае новы навуковы напрамак — фізічная мезамеханіка матэрыялаў, якая дазваляе звязаць механіку суцэльнага асяроддзя (макраўзровень), фізіку пластычнай дэфармацыі (мікраўзровень) і фізічнае матэрыялазнаўства. Сфармуляваў і абгрунтаваў асноўныя прынцыпы фізічнай мезамеханікі.

Аўтар больш за 600 навуковых прац, у тым ліку 12 манаграфій, 39 аўтарскіх пасведчанняў і патэнтаў.

Прэмія НАН Беларусі і Сібірскага аддзялення РАН ім. акадэміка В. А. Капцюга (2002) за цыкл работ «Фізічная мезамеханіка і новыя ўяўленні аб кантактным разбурэнні градыентных матэрыялаў: распрацоўка тэхналогій паверхневай інжынерыі матэрыялаў канструкцый».

Узнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга (1981, 1986), «За заслугі перад Айчынай» I (2007) і IV (1998) ступеней, медалямі.

Асноўныя працы

[правіць | правіць зыходнік]
  • Структурные уровни деформации твердых тел. Новосибирск, 1985 (у суаўт.).
  • Физическая мезомеханика и компьютерное конструирование материалов : в 2 т. Новосибирск, 1995 (у суаўт.).
  • Поверхностные слои нагруженных твердых тел как мезоскопический структурный уровень деформации // Физ. мезомеханика. 2001. Т. 4, № 3 (у суаўт.).