Генадзь Рыгоравіч Літаўрын

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Генадзь Рыгоравіч Літаўрын
Геннадий Григорьевич Литаврин
Дата нараджэння 6 верасня 1925(1925-09-06)
Месца нараджэння
Дата смерці 6 лістапада 2009(2009-11-06) (84 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці гісторык
Навуковая сфера візантыністыка, крыніцазнаўства, славяназнаўства
Месца працы Інстытут славяназнаўства РАН
Навуковая ступень доктар гістарычных навук
Навуковае званне акадэмік РАН
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Зінаіда Уладзіміраўна Удальцова[d]
Член у
Прэміі
Дзяржаўная прэмія Расійскай Федэрацыі
Узнагароды
Ордэн Дружбы — 1997 Ордэн «Знак Пашаны»  — 1986
Дзяржаўная прэмія Расійскай Федэрацыі — 1996

Генадзь Рыгоравіч Літаўрын (руск.: Геннадий Григорьевич Литаврин; 6 верасня 1925, с. Абай Уймонскага аймака Айроцкай аўтаномнай вобласці Сібірскага края — 6 лістапада 2009, Масква) — расійскі гісторык, спецыяліст па сярэдневяковай гісторыі паўднёвых славян, Візантыі і руска-візантыйскіх сувязяў, акадэмік РАН (1994).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Выпускнік кафедры гісторыі Сярэднявечча гістарычнага факультэта МДУ (1951), вучань З. У. Удальцовай. Выкладаў старажытныя мовы на гістарычным факультэце МДУ (1954—1955), быў супрацоўнікам Інстытута гісторыі АН СССР (1955—1968). З 1968 года працаваў у Інстытуце славяназнаўства РАН, у 1983—2002 гадах кіраваў аддзелам гісторыі Сярэднявечча. З 1987 года ўзначальваў сектар гісторыі Візантыі (пазней — Цэнтр па вывучэнні візантыйскай цывілізацыі) Інстытута ўсеагульнай гісторыі РАН і рэдакцыю часопіса «Візантыйскі часопіс» (руск.: Византийский временник).

Доктар гістарычных навук (1973). Акадэмік РАН (1994, член-карэспандэнт АН СССР з 1987), замежны член Балгарскай АН (1989). Прэзідэнт Нацыянальнага камітэта візантыністаў Расіі, віцэ-прэзідэнт Міжнароднай асацыяцыі візантыністаў. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Расіі ў галіне навукі і тэхнікі (1996)[1].

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Манаграфіі
  • Очерки истории Византии и южных славян. М.: Учпедгиз, 1958. 2-е изд. СПб.: Алетейя, 1998. (У суаўтарстве з А. П. Кажданом).
  • Болгария и Византия в XI—XII вв. М.: Издательство АН СССР, 1960.
  • Как жили византийцы. М.: Наука, 1974. 2-е изд. СПб.: Алетейя, 1997. 3-е изд. СПб.: Алетейя, 2006.
  • Византийское общество и государство в X—XI вв. Проблемы истории одного столетия: 976—1081 гг. М.: Наука, 1977.
  • Византия и славяне (сборник статей). СПб.: Алетейя, 1999.
  • Византия, Болгария, Древняя Русь (IX — начало XII в.). СПб.: Алетейя, 2000.
Пераклады крыніц
  • Кекавмен. Советы и рассказы Кекавмена / Пер. Г. Г. Литаврина. М.: Наука, 1972. 2-е изд. СПб.: Алетейя, 2003.
Выбраныя артыкулы
  • Религия и политика в Болгарии накануне и в период утверждения христианства (VIII — конец IX в.) // История, культура, этнография и фольклор славянских народов. М., 1988. С. 82—100.
  • О походе аваров в 602 г. против антов // Славяне и их соседи. Международные отношения в эпоху феодализма. М., 1989. С. 15—33.
  • Русско-византийские связи в середине X века // Вопросы истории. 1986. № 6. С. 41—52.
  • Представления «варваров» о Византии и византийцах в VI—X вв // Византийский временник. 1986. Т. 46. С. 100—108.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Г. Г. Литаврин. Краткий очерк научной деятельности // GENNADIOS: 70-летию академика Г. Г. Литаврина. — 1999.
  • Беседа юбиляра и редактора с издателем // ANTIDWRON: 75-летию академика РАН Геннадия Григорьевича Литаврина. — 2003.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]