Зоя Іванаўна Васкрасенская

Зоя Іванаўна Васкрасенская
Нараджэнне	15 (28) красавіка 1907 ці 28 красавіка 1907(1907-04-28) Узлавая, Багародзіцкі павет[d], Тульская губерня, Расійская імперыя
Смерць	8 студзеня 1992(1992-01-08) (84 гады) Масква, Расія
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Муж	Boris Rybkin[d]
Партыя	КПСС
Член у	Саюз пісьменнікаў СССР
Дзейнасць	пісьменніца, дзіцячая пісьменніца, перакладчыца
Званне	палкоўнік
Бітвы	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Зоя Іванаўна Васкрасенская (па мужу — Рыбкіна; руск.: Зо́я Ива́новна Воскресе́нская; 1907—1992) — савецкая разведчыца і дзіцячая пісьменніца. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1968). Палкоўнік МУС. Ганаровая грамадзянка Тульскай вобласці.

Біяграфія

У 1928 годзе пераехала ў Маскву і са жніўня 1929 года пачала працаваць у Замежным аддзеле АДПУ — у знешняй разведцы. Член ВКП(б) з 1929 года.

Першая паездка на разведвальную працу — у Харбін, дзе лічылася сакратаром сіндыката «Саюзнафта», на працягу двух гадоў паспяхова выконвала адказныя разведзаданні падчас найвострай барацьбы на КВЧ.

З 1932 г. узначальвала Замежны аддзел пастаяннага прадстаўніцтва АДПУ ў Ленінградзе.

Пазней была на разведвальнай працы ў Латвіі, Германіі і Аўстрыі.

З 1935 па 1939 год — намеснік рэзідэнта разведкі НКУС у Фінляндыі. Афіцыйна выконвала абавязкі кіраўніка прадстаўніцтва «Інтурыста» ў Хельсінкі. У далейшым Васкрасенская-Рыбкіна ўзаемадзейнічала з П. А. Судаплатавым (будучым начальнікам спецыяльнага ўпраўлення НКУС).

У Маскву вярнулася перад вайной з Фінляндыяй і занялася аналітычнай працай у разведцы пад кіраўніцтвам П. М. Фіціна. Стала адным з асноўных аналітыкаў разведкі. Да яе сцякаліся важныя звесткі, у тым ліку ад прадстаўнікоў вядомай «Чырвонай капэлы» — такіх, як «Старшына» (Хара Шульцэ-Бойзен) і «Корсіканец» (Арвід Харнак). З восені 1940 года ўдзельнічала ў апытаннях, а пасля пачатку Вялікай Айчыннай вайны і падрыхтоўцы да закіду ў нейтральныя краіны А. С. Нялідава.

У пачатку Вялікай Айчыннай вайны займалася падборам, арганізацыяй. навучаннем і перакідкай за лінію фронту разведвальных і дыверсійных груп.

З канца 1941 па сакавік 1944 г. знаходзілася ў Швецыі ў якасці прэс-сакратара савецкага пасольства разам з мужам, які працаваў дарадцам пасольства і рэзідэнтам. Паслом у Швецыі была А. М. Калантай.