Карал Штэкер
Карал Штэкер | |
---|---|
Асноўная інфармацыя | |
Дата нараджэння | 22 студзеня 1861[1][2][…] |
Месца нараджэння |
|
Дата смерці | 13 сакавіка 1918[2][3][…] (57 гадоў) |
Месца смерці |
|
Альма-матар | |
Музычная дзейнасць | |
Прафесіі | музыказнавец, кампазітар, арганіст, музычны педагог, настаўнік, тэарэтык музыкі |
Інструменты | арган[d] |
Жанры | класічная музыка і літургічная музыка[d] |
Выхаванцы | Іозеф Сук |
Карал Штэкер (чэшск.: Karel Stecker, ням.: Karl Stecker; 2 лютага 1861, Косманасі — 13 сакавіка 1918, Млада-Болеслаў) — адзін з вядучых чэшскіх музычных тэарэтыкаў пачатку XX стагоддзя[4], кампазітар, арганіст, музычны педагог. Брат вандроўцы Антаніна Штэкера.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Вывучаў філасофію ў Карлавым універсітэце ў Отакара Госцінскага і адначасова арган і тэорыю музыкі ў Пражскай школе арганістаў у Францішака Скугерскага. У 1885—1892 гг. рэгент хору ў пражскай царкве Святой Уршулі.
Пераважна вядомы як шматгадовы (з 1889 г.) выкладчык кампазіцыі, кантрапункту і аргана ў Пражскай кансерваторыі, музыкант, вучнямі якога былі многія вядучыя майстры чэшскай музыкі першай паловы XX стагоддзя — Віцезслаў Новак, Іозеф Сук, Багуслаў Марціну, Отакар Ерэміяш, Отакар Зіх і іншыя — у некаторых выпадках маюць складанасці ў паразуменні з кансерватыўным настаўнікам[5].
Як тэарэтык выступаў прыкметным апанентам Гуга Рымана. Апублікаваў двухтомную «Усеагульную гісторыю музыкі» (чэшск.: Všeobecný dějepis hudby; 1892, некалькі перавыданняў). У 1907—1919 гг. разам з Каралам Гофмайстэрам рэдагаваў газету «Музычны агляд» (чэшск.: Hudební revue).
Штэкеру належыць шэраг арганных і харавых твораў, пераважна царкоўных.
Зноскі
- ↑ Československý hudební slovník osob a institucí / пад рэд. G. Černušák, B. Štědroň, Z. Nováček
- ↑ а б в г Czech National Authority Database Праверана 23 лістапада 2019.
- ↑ а б в The Fine Art Archive — 2003. Праверана 1 красавіка 2021.
- ↑ Jaroslav J. Zmrhal, Vojta Beneš. Bohemia: A brief evaluation of Bohemia's contribution to civilization. — Bohemian National Alliance, 1917. (англ.)
- ↑ Miloš Šafránek.Bohuslav Martinů, his life and works — A. Wingate, 1962. — P. 48. (англ.)