Керы (міфалогія)
Ке́ры (стар.-грэч.: Κῆρες, адз. лік Κήρ) — увасабленне лёсу ў старажытных грэкаў[1]; першапачаткова душы памерлых, якія зрабіліся крыважэрнымі дэманамі, што прыносяць людзям пакуты і смерць. Старажытныя грэкі ўяўлялі кер крылатымі жаночымі істотамі, якія падляталі да паміраючага чалавека і выкрадалі яго душу.
Згаданы ў Іліядзе(XVIII 535: у Гнедзіча — Смерць), Адысею (V 387; XII 157; XIV 207; XV 235), у «Арганаўтыцы» Апалонія (I 683 і інш.). Божаствы смерці, народжаны Нюктай[2].
Верш, які прыпісваецца Гесіёду, апісвае Кер як выродлівых страшыдлаў, змрочных, са скрыгочучымі зубамі, апырсканых крывёй, які спрачаюцца адна з адной за загінулых на поле бітвы, кроў якіх яны высмоктваюць[3]. Выява Керы ззаду Палініка было на куфры Кіпсела[4].
Пазней Керы былі атаясамлены з эрыніямі[5]. Часам Кера апісвалася як адзіная багіня бяды, яна была змрочнай дачкой Нюкты (Ночы) і Эрэба (Цемры). Маляваліся з крыламі ці з чорнымі рукамі і з чырвонымі вуснамі.
Зноскі
- ↑ Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т. 1. С. 641, Любкер Ф. Реальный словарь классических древностей. М., 2001. В 3 т. Т. 1. С. 315; Гл. Нон. Дзеянні Дыяніса XXXII 196.
- ↑ Гесіёд. Тэагонія 211.217
- ↑ гл. Псеўда-Гесіёд. Шчыт Геракла 249—264.
- ↑ Паўсаній. Апісанне Элады V 19, 6
- ↑ Еўрыпід. Электра 1254
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Керы (міфалогія) // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.