Леў Сямёнавіч Краўчыня

Леў Сямёнавіч Краўчыня
Леў Сямёнавіч Краўчыня
Дата нараджэння	19 чэрвеня 1931
Месца нараджэння	Свярдлоўск, Уральская вобласць[d], РСФСР, СССР;
Дата смерці	8 снежня 1998 (67 гадоў)
Альма-матар	Ленінградскі інжынерна-будаўнічы інстытут (1955);
Месца працы	Мінскпраект; БелНДІПгорадабудаўніцтва; Нацыянальны дызайн-цэнтр;
Член у	Саюз архітэктараў СССР; Беларускі саюз архітэктараў; Беларускі саюз дызайнераў;
Узнагароды

Леў Сямёнавіч Краўчыня (19 чэрвеня 1931, Свярдлоўск — 8 снежня 1998) — беларускі архітэктар.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Ленінградскі архітэктурна-будаўнічы інстытут у 1955 годзе. З 1950 па 1960 г. працаваў у праектных арганізацыях Барнаула, Ленінграда, Ангарска, Жданава. З 1970 г. — кіраўнік групы архітэктараў у Мінскпраекце, галоўны архітэктар праектаў у БелНДІПгорадабудаўніцтва, з 1976 года — галоўны мастак-канструктар праектаў у Беларускім філіяле УНДІТЭ.

Член Саюза архітэктараў СССР з 1973 года, член Беларускага саюза дызайнераў. Пражываў у Мінску.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Асноўныя працы ў Расіі і Украіне: дзіцячыя дашкольныя ўстановы ў Ангарску і Байкальску, чыгуначны вакзал і тры мікрараёны ў жылым раёне Паўднёвы захад у Жданаве.

Адзін з аўтараў жылых дамоў у Наваполацку (1974—1977), забудовы мікрараёна Масюкоўшчына-1 у Мінску (1971). Як дызайнер выканаў працы па эстэтычнай арганізацыі вытворчага асяроддзя прадпрыемстваў энергетыкі: ЦЭЦ-3 у Мінску (1977), Бярозаўская ДРЭС у Белаазёрску (1978), Лукомская ДРЭС у Чашніцкім раёне (1980) — усё ў аўтарскім калектыве.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны залаты і бронзавымі медалямі ВДНГ СССР.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Кравчиня Лев Семенович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др.. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)