Манастырка (рака)
| Манастырка | |
|---|---|
_%D0%B8_%D0%91%D0%BB%D0%B0%D0%B3%D0%BE%D0%B2%D0%B5%D1%89%D0%B5%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%86%D0%B5%D1%80%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D1%8C_%D0%9B%D0%B0%D0%B2%D1%80%D1%8B.jpg) | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня |
|
| Вадацёк | |
| Выток | |
| • Каардынаты | 59°55′24″ пн. ш. 30°23′33″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Абводны канал |
| • Каардынаты | 59°55′00″ пн. ш. 30°22′56″ у. д.HGЯO |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Абводны канал |
|
|
|
| Краіна | |
| Код у ДВР | 01030000712199000000030 |
   |
|
|
— выток, — вусце |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Манастырка — рака ў Санкт-Пецярбургу, паміж Нявой (Сінопская набярэжная) і Абводным каналам. Уздоўж рэчышча пракладзеная набярэжная ракі Манастыркі. Раней рэкі Манастырка і Волкаўка былі ракой Сетуй. Сучасная даўжыня 1,15 км, шырыня 30 м, глыбіня 3-5 м. Рух маламерных суднаў па рацэ забаронены. Першапачаткова рака называлася Чорнай. 12 ліпеня 1864 года ёй было прысвоена назва Манастырская рэчка ад Аляксандра-Неўскага манастыра, які яна абгінае. Назва хутка скарацілася да сучаснай формы — Манастырка.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник / Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др. — М.: научное издательство «Большая Российская Энциклопедия». 1992. — 687 с.; ил. ISBN 5-85270-037-1
