Перайсці да зместу

Манімаскскі Рэлікварый

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Манімаскскі Рэлікварый. VIII стагоддзе
Матэрыял драўніна, серабро і сплавы медзі[d]
Museum of Scotland[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Манімаскскі Рэлікварый, пачатак VIII стагоддзя
Выгляд збоку

Манімаскі Рэлікварый - шатландскі рэлікварый VIII стагоддзя, выраблены з дрэва і металу характарызуецца астраўным  (укр.) зліццём гэльскага і пікцкага дызайнаў і англа-саксонскай металаапрацоўкі, верагодна, праца манахаў  з Аёны  (руск.). З’яўляўся Брэкбенахам  Святога Калумбы  (руск.) (сучасная шатландская гэльская Breac Bannoch або «рэльефная рэч»), святы баявы прапар шатландскай арміі, выкарыстоўваецца для святой дапамогі, але цяпер мяркуецца, што ён не з’яўляецца аб’ектам, згаданым у гістарычных запісах. Вельмі нешматлікія астраўныя рэлікварыі захаваліся, хоць многія з іх згадваюцца ў сучасных запісах. Гэта ранні прыклад каўчэжца  (руск.) ці рака ў форме дома, якія сталі папулярнымі па ўсёй Еўропе ў Сярэднія стагоддзі, магчыма, пад уплывам астраўнога стылю. Цяпер Манімаскі рэлікварый пусты. Яго памеры 112 мм х 51 мм х 89мм[1].

Стыль характарызуецца сумессю пікцкіх мастацкіх канструкцый і ірландскіх мастацкіх традыцый (магчыма, спачатку прывезены ў Шатландыю ірландскімі місіянерамі ў шостым стагоддзі), злітых з англасаксонскімі метадамі апрацоўкі металаў, мастацкі рух цяпер класіфікуецца як астраўное або гіберна-саксонскае мастацтва  (укр.). Шкатулка драўляная, але пакрыта срэбрам і медным сплавам. Яна была зроблена каля 750 года, верагодна, манахамі  з Аёны  (руск.). Дызайн паказвае камбінацыю пікцкага і астраўнога стыляў, якія з’яўляюцца ў рукапісах, такіх як Ліндзісфарнскае Евангелле (каля 715 н.э.). Сярэбраныя пласціны на пярэдняй сценцы і вечка куфара ўпрыгожаны звярамі, якія скачуць, варочаюцца і кусаюць свае хвасты на плямістым полі, характэрным для звярынага стылю ў кельцкім мастацтве. Пункцірныя насечкі характэрныя для ірландскага стылю.

Важна, што, як было сказана, у рэлікварыі ўтрымліваліся святыя мошчы Калумбы  (руск.), самага папулярнага святога ў сярэднявечнай Шатландыі, і з XIX стагоддзя лічыцца «Брэкбенахам Святога Калумбы», святым баявым прапарам шатландскай арміі, хоць цяпер гэта ставіцца пад сумнеў навукоўцамі[1]. Ён мог быць перададзены настаяцелю Арбрацкага абацтва  (англ.) падчас праўлення Вільгельма I (правіў у 1165—1214), які, у сваю чаргу, перадаў яго чужому клопату ў Фарглен  (англ.). Захавальніку было даручана клапаціцца аб рэлікварыі, каб шатландцы маглі выкарыстоўваць яго ў баі для святой дапамогі. Яго несла шатландская армія, якая перамагла супраць арміі караля Англіі Эдуарда II у бітве пры Бэнакбёрне  (руск.) (1314). Ён заставаўся ў Фарглене аж да XVI стагоддзя, калі і Фарглен, і Манімаск  (англ.) трапіў у рукі клану Форбс  (руск.). У 1712 годзе ён быў перададзены сэр Фрэнсіс Грант Кален. Яна засталася ў калекцыі Грантаў да 1933 года, калі была нацыяналізавана. Зараз яна захоўваецца ў музеі Шатландыі, дзе з’яўляецца, магчыма, адна з самых важных рэчаў усёй музейнай калекцыі.

Зноскі

  1. а б У Монимаск Рэлікварыі Архівавана 14 ліпеня 2014.WebCite у Нацыянальным музеі Шатландыі
  • Wormald, Jenny (ed.), Scotland: A History, (Oxford, 2005), Plate 2, opp. p. 42
  • Caldwell, David H. (2001), "The Monymusk Reliquary: the Breccbennach of St Columba?", Proceedings of the Society of Antiquaries of Scotland, 131, Архівавана з арыгінала (PDF) 17 January 2014
  • Eeles, Francis C. (1933), "The Monymusk Reliquary" (PDF), Proceedings of the Society of Antiquaries of Scotland, 68, Архівавана (PDF) з арыгінала 17 January 2014