Марыінская гарадская бальніца (Нахічэвань-на-Доне)

Славутасць
Марыінская гарадская лякарня
руск.: Мариинская городская больница
Будынак, у якім размяшчаўся першы радзільны прытулак
47°14′15″ пн. ш. 39°45′19″ у. д.
Краіна	Расія
Адрас	Растоў-на-Доне, вуліца 14-я лінія, 63, літар Б
Дата заснавання	канец XIX - пачатак XX стагоддзя
Статус	помнік культурнай спадчыны рэгіянальнага значэння
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Марыінская гарадская лякарня — комплекс будынкаў, створаных у канцы XIX — пачатку XX у Нахічэвані-на-Доне (цяпер — Пралетарскі раён Растова-на-Доне). Да XXI стагоддзя будынкі захаваліся часткова. Сучасны адрас будынка: вуліца 14-я лінія, 63, літар Б. Рашэнне пра назву лякарні Марыінскай было прынята нахічэванскай думай у 1888 годзе.

Гісторыя

У 1877—1978 гадах у Нахічэвані-на-Дону была адкрыта Марыінская гарадская лякарня. Дом для патрэб гарадской лякарні падаў купец Іван Папоў. Будынак не адрозніваўся вялікімі памерамі, у сувязі з гэтым немагчыма быў забяспечыць працу ўсіх бальнічных аддзяленняў.

Будынак Марыінскай гарадской лякарні.

Пабудова канца XIX — пачатку XX стагоддзя.

У 1892 годзе адкрыўся галоўны корпус новай лякарні, а праз 6 гадоў пачаўся прыём хворых у яшчэ адным аддзяленні — інфекцыйным. Для пабудовы дзіцячага аддзялення Марыінскай гарадской лякарні, сваю дапамогу прапанаваў патомны ганаровы грамадзянін Нахічэвані — Кірыл Папоў. Улетку 1902 года яго прапанова была прынята гарадскімі ўладамі і пачаліся будаўнічыя працы. Аднак неўзабаве сітуацыя змянілася. 6 лістапада 1904 года гарадской галава Нахічэвані атрымаў ліст ад гарадскога галавы Растова-на-Доне з інфармацыяй пра адсутнасць у іх у горадзе радзільнага аддзялення. Гэты факт вельмі дрэнна ўплываў на стан парадзіх і грудных немаўлят. Гарадской управай быў вырашаны прыстасаваць будынак, будаўніцтва якога якраз вялося, для патрэб не дзіцячага, а радзільнага аддзялення. Кірыл Папоў, які фінансаваў будаўніцтва, быў з гэтым цалкам згодзен.

Для ўладкавання радзільнага прытулку была вылучана паўднёвая частка будынка. Першыя пацыенты былі прыняты тут у кастрычніку 1905 года. Але пабудова працы і адсутнасць належнай арганізацыі ў справах лякарні прывяла да таго, што ў радзільным аддзяленні прымалі не толькі парадзіх, але і лячылі іншых дарослых пацыентаў, бо месцаў у лякарні бракавала. Ідэя пра стварэнне асобнага радзільнага аддзялення працягвала існаваць. Для яе рэалізацыі Кірыл Папоў ізноў зрабіў фінансавую дапамогу, ахвяраваўшы грошы ў памеры 24 тысяч рублёў. Па стане на 1913 год, радзільны прытулак ужо функцыянаваў.

Да XXI стагоддзя захаваліся не ўсе будынкі Марыінскай гарадской лякарні. Засталіся галоўны корпус і павільён, у якім знаходзілася радзільнае аддзяленне ў самым пачатку. У існых архітэктурных аб'ектаў адбылася страта элементаў фасада і інтэр'ераў. Сучасная канструкцыя даху адрозніваецца ад выточнай, гэта ж можна сказаць і дзверных канструкцыях з боку параднага і службовых уваходаў. Цяпер у гэтым будынку знаходзіцца станцыя пералівання крыві. Комплекс будынкаў, які складаецца з павільёна К. М. Папова і галоўнага корпуса Марыінскай гарадской лякарні, ставіцца да аб'ектаў культурнай спадчыны рэгіянальнага значэння ў Растове-на-Доне.