Матэя Матэўскі

Матэя Матэўскі
макед.: Матеја Матевски
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	13 сакавіка 1929(1929-03-13)
Месца нараджэння	Стамбул, Правінцыя Стамбул, Турцыя
Дата смерці	6 чэрвеня 2018(2018-06-06) (89 гадоў)
Месца смерці	Скоп’е, Скоп’е, Скопскі рэгіён[d], Паўночная Македонія
Грамадзянства	Паўночная Македонія
Альма-матар	Універсітэт Святых Кірыла і Мяфодзія ў Скоп'і
Месца працы	Універсітэт Святых Кірыла і Мяфодзія ў Скоп'і
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	мовазнавец, паэт, журналіст, літаратурны крытык, пісьменнік, тэатральны крытык
Грамадская дзейнасць
Член у	Еўрапейская акадэмія навук і мастацтваў[d] North American Academy of the Spanish Language[d]
Прэміі	Залаты вянок[d] (2011)
Узнагароды	Ордэн Ганаровага легіёна

Матэя Матэўскі (па-македонску Матеjа Матевски; 13 сакавіка 1929, Стамбул) — македонскі паэт, журналіст, тэатразнавец і перакладчык, акадэмік Македонскай акадэміі навук і мастацтваў.

Скончыў філасофскі факультэт універсітэта ў Скоп’е, працаваў рэдактарам на радыё, з 1967 года быў дырэктарам радыё і тэлевізіі ў Скоп'е.

Творчасць

Сваім першым паэтычным зборнікам «Дажджы» Матэя Матэўскі запачаткаваў новую эпоху ў македонскай лірыцы, якая да гэтага часу намагалася вызваліцца ад правінцыйнай закамплексаванасці, фальклорнага эпігонства і вычарпанага набору паэтычных сродкаў.

Галоўным чынам у зборніку «Ліпа» адчуваецца ўплыў Ф. Г. Лоркі, творы якога Матэўскі перакладаў. Адным з асноўных сімвалаў у творчасці Матэўскага з'яўляецца вада як стыхія жыцця, трава як стыхія непаддайнасці і дрэва, камень і корань як сімвалы трывалай лучнасці з роднай зямлёй. Адной з асноўных тэмаў яго творчасці з'яўляецца тэма вяртання ў свет дзяцінства, на радзіму, да прыроды. У вершах пераплятаецца рэфлексыйнасць з медытатыўнасцю, сюррэалістычныя метады і рамантыка.

Матэя Матэўскі займаецца таксама тэатральнай крытыкай.

Бібліяграфія

• Дождови (1956, «Дажджы»)
• Рамноденица (1963, «Раўнадзенства»)
• Перуника (1976, «Касач»)
• Круг (1977, «Кола»)
• Липа (1980, «Ліпа»)
• Раѓање на трагедиjата (1985, «Нараджэнне трагедыі»)
• Внатрешен предел (2000, «Унутраны краявід»)