Мілэ В. Пайіч
| Мілэ В. Пайіч | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 1958 |
| Месца нараджэння | |
| Род дзейнасці | мастак, мастацтвазнавец, гісторык |
Мілэ В. Пайіч (сербск.: Миле В. Пајић; нар. 1958, Шабац) — сербскі мастак-візуаліст, культурны дзеяч, даследчык, аўтар манаграфій аб культурнай і царкоўнай спадчыне, выдавец і адміністратар ў некалькіх сербскіх культурных установах.[1]
Сярод іншага, у 2007 годзе Пайіч быў узнагароджаны Залатым медалём культурнай і адукацыйнай супольнасці Сербіі за яго працу ў галіне культуры. Жыве і творыць у Бялградзе.
Мастацкая праца[правіць | правіць зыходнік]
Пайіч ад тэхнік малявання займаецца малюнкам, алейным жывапісам і асабліва акварэлі больш за трыццаць гадоў. Яго мастацкі выраз заснаваны на вопыце мастацкай традыцыі Хрысціянскага Балкану, імпрэсіянізму і звязаных з ім пазнейшых досведаў, а таксама на рускай традыцыйнай жывапісу другой паловы XIX стагоддзя, якая ўзнікла ў руху перадзвіжніка. Прадстаўлены ў манаграфіі «Руска-сербскі жывапіс», выдадзенай у Расіі ў 2014 годзе.
Культурная праца[правіць | правіць зыходнік]
На працягу дзесяцігоддзяў Мілэ В. Пайіч займаецца даследаваннем і зборам дакументальных матэрыялаў з мэтай захавання нацыянальнай спадчыны сербаў і пацверджання сербскага мастацтва, якое бярэ свой пачатак у сербскім сярэднявеччы, якое сілкуе дух візантыйскай цывілізацыі.
Зыходзячы з таго матэрыялу, Пайіч сфармаваў праект «Скарб сербскай духоўнасці» (серб. Ризница српске духовности) у сярэдзіне 1990-х гадоў, які ахопліваў нацыянальную спадчыну сербаў, сабраны з дапамогай дакументацыі духоўнай, культурнай і дзяржаўнай гісторыі.
Пайіч з’яўляецца адным з заснавальнікаў і рэдактарам выдавецтва «Скарб сербскай духоўнасці» у Бялградзе.[2]
З’яўляецца віцэ-прэзідэнтам па культуры Таварыства сяброў манастыра Св. Мікалай Сербскі (серб. Друштва пријатеља манастира Сьв. Николаја Српског) у Любовіе і адзін з заснавальнікаў Супольнасці «Дасіфей Обрадавіч» (серб. Задужбина «Доситеј Обрадовић») у Бялградзе.
Таксама з’яўляецца стваральнікам музейнай выставе ў манастыры Сока ў горадзе Сока Горад, заснаванай на карцінах, зробленых для выдання «Скарбы сербскай духоўнасці» 1-6, якія змяшчаюць 260 ілюстрацый, рукой размаляваных карт і малюнкаў, якія прадстаўляюць агляд духоўнай гісторыі Сербіі.
Больш важныя выставы[правіць | правіць зыходнік]
Персанальныя выставы
- Св. Манастыр Хіландар, Сербская Імператарская Лаўра, Манастыр Св. Мікалай Сербскі, 2004; Шабац, 2005; Абрэнавац, 2005; Міністэрства для дыяспоры, Бялград, 2005 г.; Інстытут вывучэння культурнага развіцця Сербіі, Бялград, 2014 г.
- «Святыні сербскага народа», у рамках Кніжнай кірмашу на Бялградскім кірмашы, Бялград 2009 г.
- «Бялград ў акварэлі», Дом Джуры Якшыча, Бялград, 2016 г.
- «Бялград, горад утопіі», Інстытут вывучэння культурнага развіцця Сербіі, Бялград, 2016 г.
Выставы з Рос Арт-а:
- Галерэя 73, Бялград 2012 г.
- Галерэя Ікар ў Цэнтры ВПС, Земун, 2013 г.
- Інстытут вывучэння культурнага развіцця, Бялград, 2013 г.
- Галерэя «Дом Джуры Якшыча», Бялград, 2013 г.
- Студэнцкі культурны цэнтр, Новы Бялград, Галерэя 73, Бялград, у рамках тэматычнай выставы «1700 гадоў Міланскага эдыкта» у рамках выстаў Бялград — Пожаравац — Трстеник — Ніш, 2013 г.
Кніжныя ілюстрацыі[правіць | правіць зыходнік]
- Выданне «Скарбы сербскай духоўнасці» ў 6 кнігах, аўтар Мілэ В. Пайіч[3]
- «Дарога да святла», аўтарскі верш Хаджы Пятра Солара
Кнігі з аўтарскімі тэкстамі або ілюстрацыямі[правіць | правіць зыходнік]
- Свети манастир Хиландар, српска царска лавра, издавач Ризница српске духовности, Београд, 2005, 2009; издања на српском, руском, енглеском и немачком језику, Ризница српске духовности и Службени гласник, Београд, 2015.[4]
- Светиње старе Рашке, задужбине Немањића, Ризница српске духовности, Београд, 2009.
- Светиње средњовековне Србије, наслеђе хришћанског Оријента, Ризница српске духовности, Београд, 2009.
- Светиње моравске Србије, ризнице завештања Немањића, Ризница српске духовности, Београд, 2009.
- Светиње српског народа, манастири на размеђу истока и запада, Ризница српске духовности, Београд, 2009.
- Светиње обновљене Србије, светосавље за будућност српског народа , Ризница српске духовности, Београд, 2009.
Эсэ[правіць | правіць зыходнік]
- Пајић, Миле В. Горостас, оглед, Пројекат Растко, 2019.
- Пајић, Миле В. У сећање: Зоран Михајловић (1955—2019), Миле В. Пајић, Пројекат Растко, 2019.
- Пајић, Миле В. Славјански пленер: једно путовање на Исток, уметнички путопис из Белгорода, Пројекат Растко, 2018.
- Пајић, Миле В. Од фреске до стрипа Архівавана 21 сакавіка 2020., Култура, научни часопис за теорију и социологију културе и културну политику, Београд, број 165/2019. У оквиру међународног темата «Стрип и идентитет» Архівавана 21 сакавіка 2020.
Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Партрэты сучаснікаў: Мілэ В. Пайіч, Праект Растка, дата 21. сакавіка 2020 г
- ↑ Прадстаўленая эдыцыя «Скарб сербскай духоўнасці», Радыё-тэлебачанне Рэспублікі Сербскай, Баня Лука, 5. 8. 2009.
- ↑ Апублікаванае выданне «Скарбы сербскай духоўнасці» Архівавана 21 сакавіка 2020., Патрыярхія Сербскай Праваслаўнай Царквы, 26 Травень 2009 г.
- ↑ Отварање изложбе: Миле В. Пајић, «Хиландар» Архівавана 21 сакавіка 2020., Завод за проучавање културног развитка, Београд, 23. априла 2013.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Скарбы сербскай духоўнасці: аб асацыяцыі Архівавана 21 сакавіка 2020., афіцыйны сайт