Мін Шэн
| Мін Шэн | |
|---|---|
| Нараджэнне | 1356 |
| Смерць | 1396 ці 1393[1] |
| Бацька | Мін Юйчжэнь |
| Маці | Empress Peng[d] |
| Жонка | Empress Wang[d] |
| Дзейнасць | палітык |
Мін Шэн (кіт. 明升, піньінь Míng Shēng, 1356—1391) — другі і апошні кіраўнік паўстанцкай дзяржавы Вялікае Ся на тэрыторыі сучаснага Кітая.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Мін Шэн быў сынам Мін Юйчжэня, які, далучыўшыся да паўстанцкіх «войскаў у чырвоных павязках», у 1357 годзе заваяваў правінцыю Сычуань, а ў 1362 годзе абвясціў на яе тэрыторыі дзяржаву Ся. У 1366 мін Юйчжэнь памёр, і дзесяцігадовы Мін Шэн атрымаў у спадчыну трон.
Тым часам на асноўнай тэрыторыі Кітая Чжу Юаньчжан, разбіўшы як манголаў, так і іншыя паўстанцкія групоўкі, у 1368 годзе заснаваў імперыю Мін. У 1370 годзе дзяржава Ся атрымала прапанову ад Імперыі Мін скарыцца, але адказала адмовай. Пасля няўдачы дыпламатыі справа вырашыла вайна: у 1371 годзе Фу Юдэ і Дэн Юй ўварваліся ў Ся і захапілі краіну. Мін Шэн быў сасланы ў Карэю, а дзяржава Ся далучана да Імперыі Мін.
Зноскі
- ↑ 한국학중앙연구원 한국민족문화대백과사전 Праверана 23 верасня 2023.
 Мін Шэн — продкі |
|---|