Пацалуеў мост
| Пацалуеў мост | |
|---|---|
 | |
| Каардынаты: 59°55′41″ пн. ш. 30°17′42″ у. д.HGЯO | |
| Перасякае | Мойка |
| Месца размяшчэння | |
| Агульная даўжыня |
|
| Адкрыццё | 1738 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Пацалуеў мост — аўтадарожны арачны мост цераз раку Мойку ў Адміралцейскім раёне Санкт-Пецярбурга, які злучае Казанскі і 2-і Адміралцейскі астравы. Аб’ект культурнай спадчыны Расіі федэральнага значэння. Адно са знакавых месцаў Санкт-Пецярбурга, якое абрасло легендамі за кошт сваёй назвы. Мост згадваецца ў песні 1950-х гадоў «Ленінградскія масты» ў выкананні Леаніда Уцёсава.
Злучае вуліцу Глінкі з заходняй (няцотнай) набярэжнай ракі Мойкі. Побач з мостам размешчаны комплекс Новая Галандыя і будынак Марскіх Крукаўскіх казармаў (Цэнтральны ваенна-марскі музей).
Вышэй па цячэнні знаходзіцца Паштамцкі мост, ніжэй — Чырванафлоцкі мост.
Бліжэйшая станцыя метрапалітэна (1,3 км) — «Садовая».
У 1738 годзе камісія аб Санкт-Пецярбургскім будаўніцтве ўстанавіла для моста найменне Каляровы. Сучасная назва моста вядомая з 1790 года і дадзена па найменні піцейнага дома «Пацалунак» (руск.: «Поцелуй») купца 3-ці гільдыі Нікіфара Васілевіча Пацалуева, які размяшчаўся на левым беразе ракі Мойкі, на рагу Мікольскай вуліцы з 1739 года.
