Паўль Герман Мюлер
| Паўль Герман Мюлер | |
|---|---|
| Paul Hermann Müller | |
 | |
| выбітны хімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне (1948) | |
| Род дзейнасці | хімік, урач |
| Дата нараджэння | 12 студзеня 1899 |
| Месца нараджэння | Ольтэн, Швейцарыя |
| Дата смерці | 12 кастрычніка 1965 (66 гадоў) |
| Месца смерці | Базель, Швейцарыя |
| Месца пахавання | |
| Альма-матар | |
| Узнагароды і прэміі | |
 Паўль Герман Мюлер на Вікісховішчы | |
Паўль Герман Мюлер (ням. Paul Hermann Müller, 12 студзеня 1899, Ольтэн, Швейцарыя — 12 кастрычніка 1965, Базель, Швейцарыя) — швейцарскі хімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне (1948) за «за адкрыццё высокай эфектыўнасці ДДТ як кантактнага яду».
Зноскі
- ↑ (unspecified title) Праверана 12 студзеня 2019.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Біяграфія Паўля Мюлера на сайце Нобелеўскага камітэта(англ.) .
- Нобелеўская лекцыя Паўля Мюлера(англ.) .
 Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне ў 1926—1950 гадах | |
|---|---|
Іаханес Фібігер (1926) • Юліус Вагнер-Яўрэг (1927) • Шарль Ніколь (1928) • Хрысціян Эйкман / Фрэдэрык Хопкінс (1929) • Карл Ландштэйнер (1930) • Ота Варбург (1931) • Чарлз Шэрынгтан / Эдгар Эдрыян (1932) • Томас Морган (1933) • Джордж Уіпл / Джордж Майнат / Уільям Мёрфі (1934) • Ханс Шпеман (1935) • Генры Дэйл / Ота Лёві (1936) • Альберт Сент-Дзьёрдзы (1937) • Карней Хейманс (1938) • Герхард Домак (1939) • Хенрык Дам / Эдуард Дойзі (1943) • Джозеф Эрлангер / Герберт Гасер (1944) • Аляксандр Флемінг / Эрнст Чэйн / Хоўард Флоры (1945) • Герман Джозеф Мёлер (1946) • Карл Коры / Герці Коры / Бернарда Усай (1947) • Паўль Мюлер (1948) • Вальтэр Гес / Эгаш Маніш (1949) • Эдуард Кендал / Тадэвуш Рэйхштэйн / Філіп Хенч (1950) | |
Поўны спіс | (1901—1925) | (1926—1950) | (1951—1975) | (1976—2000) | (2001—2025) | |
Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
|---|---|---|---|---|
| Генеалогія і некрапалістыка | ||||
| ||||