Полісіндэтон

Полісіндэтон (шматзлучнікавасць) (стар.-грэч.: πολυσύνδετον) — стылістычны прыём, сутнасць якога — у выкарыстанні адных і тых жа злучнікаў паміж аднароднымі словамі і сказамі. Ужываецца даволі часта ў фальклорных творах:

Як пан звозіў да сваё жытцо

У цёмныя гумны да з светлага поля,

Яно ў тарпе прылежыста,

А на таку прымалоціста,

А ў арудзе прысыпіста

А ў млыне прымеліста,

А ў дзяжы падыходзіста,

А ў печы румяніста,

А на стале як сыр белы.

Шматзлучнікавасць дапамагае звязаць аднародныя словы і сказы ў сінтаксічнае адзінства і разам з тым размежаваць іх паміж сабой. Яна запавольвае тэмп паэтычнага выказвання, надае яму ўзнёсласць. Як стылістычны прыём шматзлучнікавасць супрацьстаіць бяззлучнікавасці.

Літаратура

• Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн.. — Мінск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2 000 экз. — ISBN 985-08-0598-6.
• Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-11-0197-4.
• Рагойша В. П. Літаратуразнаўчы слоўнік: тэрміны і паняцці: для школьнікаў і абітурыентаў. — Мн.: Народная асвета, 2009. — С. 177—179. — 303 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-985-03-1233-4.
• Русак В. У. // Полісіндэтон, або шматпрыназоўнікавасць, шматзлучнікавасць // Практычная і функцыянальная стылістыка беларускай мовы: дапам. для студэнтаў спецыяльнасці 1-47 01 01 «Выдавецкая справа» / В. У. Русак. — Мінск : БДТУ, 2020. — С. 184. — 214 с. 80 экз. — ISBN 978-985-530-862-2.