Пінака

Пінака з выявай Персефоны і Аіда на троне. Знойдзена ў Локры, Італія

Фрагмент чорнафігурнай пахавальнай пінакі працы Эксекій. Антычны сход. Берлін

Пинака, пинак (старажытнагрэч. πίναξ — дошка, карціна) — у Старажытнай Грэцыі таблічкі з дрэва, абпаленай гліны, мармуру або бронзы. Яны падаваліся ў дар багам (вотыўны прадмет), а таксама выкарыстоўваліся для запісаў. Пінакі таксама прымацоўваліся да сцен магільняў.

Па сведчанні Вітрувія памяшканні ў храмах і ў жылых дамах, дзе захоўваліся пінакі, называліся аж да перыяду позняй антычнасці пінакатэкамі. Пазней тэрмін «пінакатэка» стаў выкарыстоўвацца для карцінных галерэй.

Пінакі знаходзяцца ў экспазіцыі многіх музеяў, напрыклад, Нацыянальнага археалагічнага музея ў Афінах, Музея гісторыі мастацтваў у Вене і Антычнага збору ў Берліне. Найбольш вядомыя асобнікі ставяцца да VIII і VII стст. да н. э. і ў вышыню складаюць ад 30 да 65 см. Роспісам пінак займаліся вядомыя вазапісцы, напрыклад, Эксекій.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Пінака