Раіса Якаўлеўна Голант

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Раіса Якаўлеўна Голант
Дата нараджэння 17 ліпеня 1885(1885-07-17)
Месца нараджэння
Дата смерці 13 ліпеня 1953(1953-07-13) (67 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці псіхіятр
Навуковая сфера псіхіятрыя
Навуковая ступень доктар медыцынскіх навук
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Уладзімір Міхайлавіч Бехцераў
Прэміі
Сталінская прэмія
Узнагароды
заслужаны дзеяч навукі РСФСР

Раіса Якаўлеўна Голант (17 ліпеня 1885, Брэст-Літоўск — 13 ліпеня 1953, Ленінград) — расійскі і савецкі псіхіятр і неўрапатолаг, доктар медыцыны (1913), заслужаны дзеяч навукі РСФСР (1940), лаўрэат Сталінскай прэміі[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Раіса Якаўлеўна Голант нарадзілася ў Брэст-Літоўску у небагатай яўрэйскай сям’і мылавараў. Родная сястра Яўгена Якаўлевіча Голанта. Скончыла Прылуцкую жаночую гімназію ў 1902, пасля чаго працягнула навучанне ва ўніверсітэтах Бруселя, Берліна і Фрайбурга.

У 1909 годзе Р. Я. Голант, вярнулася ў Расію. З 1909 паводле 1927 год працавала ў Клініцы душэўных і нервовых хвароб  (руск.) пад кіраўніцтвам Бехцерава У. М., дзе займалася неўрапаталогіяй і эксперыментальнай фізіялогіяй. У 1913 годзе абараніла доктарскую дысертацыю — «Аб нерухомасці пазваночніка»[2]. З 1913 па 1921 год Голант Р. Я. працавала асістэнтам і ардынатарам у псіхіятрычнай клініцы Псіханеўралагічнага інстытута  (руск.).

З 1928 па 1948 год Голант Р. Я. загадвала кафедрай псіхіятрыі 2-га Ленінградскага медыцынскага інстытута  (руск.). З 1938, па сумяшчальніцтве, была намеснікам дырэктара па навуковай частцы псіханеўралагічнага інстытута.

У 1937 годзе ў Парыжы на Міжнародным з’ездзе па псіхагігіене Голант Р. Я. падняла пытанне аб саматычнай прафілактыцы душэўных хвароб.

Вяла шэфскую працу на перыферыі — у псіхіятрычных бальніцах Петразаводска, Свярдлоўска, Пскова.

Падчас Паўлаўскай сесіі  (руск.) Галант Р. Я., Шмар’ян А. С.  (руск.), Гурэвіч М. В.  (руск.) і шэраг іншых навукоўцаў падвергліся ганенню. А. У. Сняжнеўскі  (руск.) заявіў, што яны «не раззброіліся і працягваюць заставацца на старых антыпаўлаўскіх пазіцыях, наносячы гэтым цяжкі ўрон савецкай навуковай і практычнай псіхіятрыі», а віцэ-прэзідэнт АМН СССР абвінаваціў іх у тым, што яны «нястомна прыпадаюць да бруднай крыніцы амерыканскай ілжэнавукі»[3]. Пасля Паўлаўскай сесіі Р. Я. Голант была звольненая ў 1951 з псіханеўралагічнага інстытута па скарачэнні штатаў.

Раіса Якаўлеўна памерла 13 ліпеня 1953 ў Ленінградзе. Пахавана на Праабражэнскіх яўрэйскіх могілках[2] [4].

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Працы Голант Р. Я. прысвечаны праблемам траўматычных, інфекцыйных, сасудзістых псіхозаў, а таксама псіхічным разладам пры авітамінозах і аліментарнай дыстрафіі, пры гіпертанічных хваробах і траўмах мозгу[5].

Сумесна з калектывам супрацоўнікаў пад кіраўніцтвам Голант Р. Я. былі вывучаны змены ў спіннамазгавой вадкасці (у прывязцы да душэўных хвароб), удакладнена лікварная дыягностыка прагрэсіўнага паралічу, што мела асаблівае значэнне ў эпоху амаль выключна псіхалагічнай дыягностыкі шызафрэніі. Быў знойдзены, вывучаны і апісаны цэлы шэраг сімптомаў пры эпідэмічным энцэфаліце — псіхасэнсарны сімптом прыліпання, гвалтоўныя станы, оптыка-вестыбюлярныя парушэнні, а таксама была перагледжана сістэматыка псіхозаў на глебе даследаванняў сіфілісу галаўнога мозгу[2].

Голант Р. Я. выступала за навуковае размежаванне псіхапаталогіі шызафрэніі ад псіхалогіі так званых шызоідаў, у супрацьлегласць многім аўтарам, якія імкнуліся сцерці гэтыя межы[2].

Працавала над вывучэннем хваробы Альцгеймера.

Асноўныя працы[правіць | правіць зыходнік]

  • Галант Р. Я. Да пытання аб значэнні сімпатычнай нервовай сістэмы для тэтанічнай курчы, 1925.
  • Галант Р. Я. Аб засмучэннях памяці, 1935.
  • Галант Р. Я. Памяць чалавека і яе засмучэнні, 1948.

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]