Сева

Сева — у міфалогіі старажытнага насельніцтва Беларусі, меркавана, багіня цнатлівасці. У болей познія часы існаваў звычай перад вяселлем святкаваць апошні дзень дзявоцтва дзяўчыны. Верагодна, першапачаткова свята было прысвечана багіні Севе, апякунства якой дзяўчына губляла разам з цнатлівасцю. Імя Сева, відавочна, звязана з лат.: sieva («жонка»). Далейшыя этымалагічныя сувязі адсылаюць да асновы *k’ei са значэннем, апрача іншых, «сяброўскі, мілы».

Літаратура

• Санько С. Сева // Беларуская міфалогія: Энцыклапедычны слоўнік / С. Санько, Т. Валодзіна, У. Васілевіч і інш. — Мн.: Беларусь, 2004. — С. 462. — 592 с.: іл. — 3 000 экз. — ISBN 985-01-0473-2.