Уладзімір Аўксенцьевіч Яцкевіч

Уладзімір Аўксенцьевіч Яцкевіч
Уладзімір Аўксенцьевіч Яцкевіч
	руск.: Владимир Авксентьевич Яцкевич
Дата нараджэння	15 лістапада 1839
Месца нараджэння	Віцебская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	8 лютага 1919 (79 гадоў)
Месца смерці	Краснадар, Поўдзень Расіі, Расійская дзяржава;
Месца пахавання	Усіхсвяцкія могілкі (Краснадар)[d];
Альма-матар	Полацкі кадэцкі корпус; Канстанцінаўскае артылерыйскае вучылішча[d];
Прыналежнасць	Расійская імперыя
Званне	генерал-лейтэнант і Генерал ад артылерыі
Бітвы/войны	Каўказская вайна;
Узнагароды і званні	ордэн Высакароднай Бухары[d]

Уладзі́мір Аўксе́нцьевіч Яцке́віч (1839—1919) — расійскі дзяржаўны і ваенны дзеяч, генерал-лейтэнант. Са шляхецкага роду Яцкевічаў герба «Газдава».

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Навучаўся ў Полацкім кадэцкім корпусе і Канстанцінаўскім корпусе. У 1858 годзе выпушчаны ў артылерыю ірэгулярных войскаў сотнікам і з тых часоў служыў на Кубані. У 1865 годзе Начальнікам артылерыі арміі Кубанскай вобласці прызначаны камандзірам 4-й батарэі. У 1879 годзе стаў камандзірам конна-артылерыйскай брыгады Кубанскага войска, праз 10 гадоў узведзены ў генерал-маёры. У 1890 годзе прызначаны старшым памочнікам Начальніка Кубанскай вобласці і Наказнога атамана Кубанскага казачага войска. У 1895 годзе залічаны ў ваеннае саслоўе Кубанскага казачага войска па станіцы Усць-Лабінскай, з наданнем звання ганаровага старэйшыны гэтай станіцы. Неаднаразова часова выконваў пасаду Начальніка Кубанскай вобласці і Наказнога атамана. Быў дырэктарам Кубанскага Абласнога апякунскага аб турмах камітэту і ганаровым апякуном Кубанскага Аляксандраўскага рэальнага вучылішча.

У 1898 годзе ўзведзены ў генерал-лейтэнанты, з прызначэннем кашталянам Карскай крэпасці і пакінуты па палявой коннай артылерыі. У 1905 годзе часовы генерал-губернатар Тыфліса і Тыфліскага павета і Эрыванскай губерні. У 1910 годзе ўвайшоў у склад Ваеннага Савета і з гэтага часу жыў у Пецярбургу.

Быў узнагароджаны ўсімі ступенямі расійскіх ордэнаў Св. Ганны, Св. Уладзіміра і Св. Станіслава, ордэнам Белага Арла, ордэнам Св. Аляксандра Неўскага, а таксама Бухарскім ордэнам Узыходзячай залатой I ступені зоркі. У 1915 годзе атрымаў дыяментавыя знакі ордэна Аляксандра Неўскага.

Выйшаў у адстаўку ў 1916 годзе і пасяліўся ў Віцебску.