Цамянка

Цамя́нка (ад лац.: caementum «друз») — цагляная ці керамічная крошка, якую дабаўляюць у вапнавы раствор для кладкі сцен, і сам гэты раствор. Шырока выкарыстоўваўся ў старажытным будаўніцтве як сувязное рэчыва, прыкладна як сучасны цэмент. Прымяненне цамянкі — характэрная рыса каменнага дойлідства Кіеўскае Русі, выяўленая ў галоўных помніках Кіева (Сафійскі сабор, Дзесяцінная царква і інш.), Чарнігава, Пераяслава і г. д.^[1] На беларускіх землях цамянка вядома з 10 стагоддзя; ужывалася ў будаўніцтве да канца 16 — пачатку 17 стагоддзя^[2].

Цэгла была каляровай, таму цамянка як раствор атрымлівалася афарбаванай. Гэта дало падставу сучасным будаўнічым кампаніям назваць цамянкай фарбу для сцен, якая ўяўляю сабой вапнавы раствор з патоўчанымі да мікраскапічных памераў часціцамі цэглы.

Зноскі

↑ Е. Ю. Медникова, А. А. Пескова. Строительные растворы из архитектурных памятников южной Руси // Археометрія та охорона історико-культурної спадщини: [Интернет-альманах].
↑ Цамянка // Даведнік "Архітэктура, выяўленчае і дэкаратыўна-прыкладное мастацтва"

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Архітэктура, выяўленчае і дэкаратыўна-прыкладное мастацтва: Дапаможнік для вучняў. Укладальнік: Барыс Лазука. Менск: Беларусь, 2001. ISBN 985-01-0124-5.

[1] Е. Ю. Медникова, А. А. Пескова. Строительные растворы из архитектурных памятников южной Руси // Археометрія та охорона історико-культурної спадщини: [Интернет-альманах].

[2] Цамянка // Даведнік "Архітэктура, выяўленчае і дэкаратыўна-прыкладное мастацтва"

[1]

[2]