Шашолы

Шашолы
	Герб
Краіна	Літва
Павет	Віленскі
Раён	Вількамірскі
Сянюнія	Шашолская
Каардынаты	55°10′41″ пн. ш. 24°58′19″ у. д.HGЯO
Насельніцтва	138 чал. (2011);
Часавы пояс	UTC+2, летам UTC+3
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Шашолы^[1], таксама Шашуо́лей^[2] (літ.: Šešuoliai) — мястэчка ў Вількамірскім раёне Віленскага павета Літвы. Цэнтр сянюніі. Месціцца за 16 км на паўднёвы ўсход ад Вількаміра.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Першы пісьмовы ўпамін пра Шашолы датуецца 1334 годам. У 1385 годзе яны ўвайшлі ў склад Віленскага павета Віленскага ваяводства. Старабеларускай мовай: Шешолы^[3]. Паводле Хронікі Лівоніі Германа Вартберга, у 1375 годзе лівонскі магістр Вільгельм з Урымерсгайма ўчыніў напад на некалькі паселішчаў ВКЛ, у тым ліку Шашолы^[4].

У 1567 годзе Шашолы сталі мястэчкам, тут збудавалі касцёл.

Пад уладай Расійскай імперыі

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 годзе Шашолы апынуліся ў складзе Расійскай імперыі, у Віленскім павеце Віленскай губерні.

Каля 1890 года ў Шашолах было 22 будынкі.

За часамі Першай сусветнай вайны ў 1915 годзе Шашолы занялі войскі Германскай імперыі.

Найноўшы час

Па польска-літоўскіх баях і падпісанні пагаднення паміж Польшчай і Літвой у 1919 годзе Шашолы апынуліся ў складзе Літвы. З 1940 года ў Літоўскай ССР. У часы Другой сусветнай вайны з чэрвеня 1941 да 1944 года мястэчка было пад акупацыяй Германіі.

З 1990 года ў складзе адноўленай незалежнай Літвы.

Насельніцтва

XIX стагоддзе: ~1890 год — 169 чал., з іх 140 каталікоў і 29 іўдзеяў^[5]
XXI стагоддзе: 2011 год — 138 чал.

Славутасці

Касцёл Святога Іосіфа Рамесніка (1751)
Сядзіба (XIX—XX стагоддзі)

Крыніцы

↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі : у 4 т. / Дзяржаўны камітэт па маёмасці Рэспублікі Беларусь, Рэспубліканскае унітарнае прадпрыемства «Белкартаграфія»; рэдкалегія: В. Л. Насевіч (галоўны рэдактар) [і інш.]. — Мінск: Белкартаграфія. — Т. 3 / [рэд. В.Л. Насевіч]. — 352 с., іл. с. — ISBN 978-985-508-298-0. С. 80.
↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 187-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Літоўскай Рэспублікі на беларускую мову»
↑ А. Марциновский. Собраніе древнихъ грамотъ и актовъ городовъ: Вильны, Ковна, Трокъ, православныхъ монастырей, церквей, и по разнымъ предметамъ, etc. — Въ типографіи А. Марциновскаго, 1843. — 210 с.
↑ Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск, 2001. С. 34.
↑ Krzywicki J. Szeszole // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XI: Sochaczew — Szlubowska Wola (польск.). — Warszawa, 1890. S. 909.

Літаратура

Krzywicki J. Szeszole // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XI: Sochaczew — Szlubowska Wola (польск.). — Warszawa, 1890. — S. 909.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Шашолы
Шашолы на сайце Radzima.org

[atlas3-1] Вялікі гістарычны атлас Беларусі : у 4 т. / Дзяржаўны камітэт па маёмасці Рэспублікі Беларусь, Рэспубліканскае унітарнае прадпрыемства «Белкартаграфія»; рэдкалегія: В. Л. Насевіч (галоўны рэдактар) [і інш.]. — Мінск: Белкартаграфія. — Т. 3 / [рэд. В.Л. Насевіч]. — 352 с., іл. с. — ISBN 978-985-508-298-0. С. 80.

[2] Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 187-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Літоўскай Рэспублікі на беларускую мову»

[3] А. Марциновский. Собраніе древнихъ грамотъ и актовъ городовъ: Вильны, Ковна, Трокъ, православныхъ монастырей, церквей, и по разнымъ предметамъ, etc. — Въ типографіи А. Марциновскаго, 1843. — 210 с.

[Urban-2001-34-4] Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск, 2001. С. 34.

[5] Krzywicki J. Szeszole // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XI: Sochaczew — Szlubowska Wola (польск.). — Warszawa, 1890. S. 909.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]