Шырыня спектральнай лініі
Шырыня спектральнай лініі — мера немонахраматычнасці спектральнай лініі. Вызначаюць як адлегласць паміж пунктамі контура спектральнай лініі, інтэнсіўнасць у якіх роўная палавіне найбольшага яе значэння (часам называюць паўшырынёй спектральнай лініі ). Без уліку эфекту Доплера роўная суме шырынь узроўняў энергій, паміж якімі адбываецца квантавы пераход. Спектральныя лініі з малой шырынёй рэалізуюцца пры ядзерным пераходах у крышталях (гл. эфект Мёсбаўэра), а таксама квантавымі генератарамі (лазерамі, мазерамі).
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Шырыня спектральнай лініі // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — Яя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 1. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0295-4 (т. 18. Кн. 1).