Электрацягнік ЭР200

Электрацягнік ЭР200 у шляху
Асноўныя даныя
Гады пабудовы	1973, 1978
Краіна пабудовы	СССР
Завод	РВЗ (RVR)
Саставаў пабудавана	2
Вагонаў пабудавана	28 (6 галаўных і 22 прамежкавых
Краіна эксплуатацыі	СССР, Расія
Кампанія	Міністэрства шляхоў зносін, Расійскія чыгункі
Дарога	Акцябрская чыгунка
Абслугоўваныя лініі	Санкт-Пецярбург — Масква
Дэпо	ТЧ-10 АКЦЧ
Шырыня каляіны	1520 мм
Тэхнічныя даныя
Канструкцыйная скорасць	200 км/гадз.
Максімальная службовая скорасць	180 км/гадз.
Колькасць вагонаў у саставе	4, 6, 8, 12, 14
Даўжыня вагона	26000 мм
Шырыня	3130 мм
Вышыня	4200 мм
Матэрыял вагона	алюмініевы сплаў
Парожняя маса	442,4/787,4 т
Род току і напружанне ў кантактнай сетцы	сталы ток, 3 кВ
Электрацягнік ЭР200 на Вікісховішчы

Электрацягнік ЭР200 (электрацягнік рыжскі з канструкцыйнай хуткасцю 200 км/г) — высакахуткасны электрацягнік, выпушчаны ў трох экземплярах для чыгунак СССР на Рыжскім вагонабудаўнічым заводзе.

Гісторыя электрацягніка

На чыгунцы СССР у 1965—1966 гг. быў завершаны комплекс работ па вызначэнні асноўных параметраў рухомага складу з канструкцыйны хуткасцю 200—250 км/ч. У 1967 годзе было зацверджана тэхнічнае заданне на 14-вагонны электрацягнік пастаяннага току напружаннем 3 кВ тыпу ЭР200. Да выканання гэтай працы былі падлучаныя навуковыя і канструктарскія падраздзяленні прамысловасці. У агульнай складанасці, у распрацоўцы і стварэнні электрацягніка ЭР200 ўдзельнічалі калектывы больш за 50 навукова-даследчых інстытутаў, праектных арганізацый і заводаў.

У снежні 1973 года доследны электрацягнік выйшаў з варот Рыжскага вагонабудаўнічага завода.

У 1974 годзе электрацягнік паступіў для абкаткі і выпрабаванняў на хуткасны палігон УНІІЧа Беларэчанск — Майкоп. Тут, пасля заводскай наладкі і абкатных выпрабаванняў з хуткасцямі да 200 км/г, у 1975 годзе былі праведзены комплексныя прыёмачныя выпрабаванні. Выпрабаванні ішлі па двух асноўных праграмах: першая прадугледжвала даследаванні дынамічных хадавых паказчыкаў, другая — вывучэнне цягава-энергетычных параметраў. У 1975 годзе на перагоне Ханская—Беларэчанск ўпершыню была дасягнутая хуткасць руху электрацягніка 210 км/г. Выпрабаванні паказалі, што асноўныя цягавыя і тармазныя характарыстыкі цягніка адпавядаюць тэхнічным умовам і па дасягнутых на палігоне дынамічных паказчыках пры хуткасцях 200—210 км/г. ён можа быць дапушчаны да працягу комплексных выпрабаванняў на Кастрычніцкай чыгунцы.

Пасля выпрабаванняў электрацягнік быў прыпісаны ў парк лакаматыўнага дэпо Ленінград-Пасажырскі-Маскоўскі (ЦЧ-8) Кастрычніцкай чыгункі. Пасля будаўніцтва маторвагоннага дэпо Санкт-Пецярбург-Маскоўскае (ЦЧ-10) п. Металабуд у 2000 годзе быў туды перададзены, дзе робіцца тэхнічнае абслугоўванне і рамонт.

Выпрабаванні на Кастрычніцкай чыгунцы праводзіліся ў 1976 годзе.

Гл. таксама

Электрацягнік Сокал-250