Якаў Ісакавіч Бакінік
| Якаў Ісакавіч Бакінік | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 1904 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 7 мая 1945 |
| Род дзейнасці | хімік, фатограф |
| Узнагароды |
  |
Якаў Ісакавіч Бакінік (1904, Адэса — 7 мая 1945) — савецкі хімік, вучоны ў галіне фатаграфічнай тэхналогіі, доктар хімічных навук.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Быў членам Адэскага аддзялення рускага таварыства аматараў светазнаўства[1]. Працаваў навуковым супрацоўнікам у лабараторыі А. І. Рабіновіча ў Навукова-даследчым кінафотаінстытуце (НДКФІ), дзе займаўся распрацоўкай адсарбцыйнай тэорыі фатаграфічнага праяўлення, даследаваннем ўплыву адсорбцыі на сенсібілізавальнае дзеянне фарбавальнікаў і успрымальнасці эмульсій да аптычнай сенсібілізацыі[2][3].
Аўтар манаграфій «Курс агульнай фатаграфіі» (з суаўтарамі, 1936), «Аптычная сенсібілізацыя фатаграфічных слаёў» (1937) «Каляровая фатаграфія» (1939), «Інструкцыя для атрымання каляровых малюнкаў па спосабе „храмаколер“» (1940), «Тэорыя і практыка каляровай фатаграфіі» (1941)[4]. У 1927—1934 гадах прымаў удзел у складанні «Тэхнічнай энцыклапедыі» пад рэдакцыяй Л. К. Мартэнса, аўтар артыкулаў па тэматыцы «фатаграфія»[5].
Быў прызваны ў народнае апалчэнне ў жніўні 1941 года, затым служыў начальнікам хімічнай лабараторыі 10-й гвардзейскай арміі на 2-м Прыбалтыйскім фронце; інжынер-капітан. Узнагароджваць ордэнам Чырвонай Зоркі (1944), медалём «За абарону Масквы» (1944). Загінуў на фронце ў апошнія дні Вялікай Айчыннай вайны — 7 мая 1945 года ў Курляндыі[6][7].
Сям’я[правіць | правіць зыходнік]
- Жонка — Марыя Міхайлаўна Булычова (1905—1986), камендант Шлісельбургскай крэпасці.
- Сыны — Сяргей Бакінік; пісьменнік Кір Булычоў (прыёмны).
- Дачка — Наталля (была замужам за доктарам тэхнічных навук У. М. Грыбковым.
Публікацыі[правіць | правіць зыходнік]
- Я. И. Бокиник, И. М. Килинский, П. В. Клепиков и др. Курс общей фотографии. В 3-х тт. М.—Л.: Искусство, 1936 и 1837.
- Оптическая сенсибилизация фотографических слоёв. М.—Л.: Искусство, 1937. — 191 с.
- Инструкция для получения цветных изображений по способу «хромоцвет». М.: Госкино, 1938 и 1940. — 16 с.
- Цветная фотография. М.: Госкиноиздат, 1939. — 72 с.
- Теория и практика цветной фотографии. М.: Госкиноиздат, 1941. — 288 с.
Зноскі
- ↑ И. Э. Рикун. Рождение мечты: одесский период жизни В. П. Глушко. Архівавана з першакрыніцы 24 лютага 2020. Праверана 24 лютага 2020.
- ↑ 50 лет НИКФИ(руск.) // Труды НИКФИ. — М.: Госкино СССР, 1979. — В. 97. Архівавана з першакрыніцы 2 лютага 2022.
- ↑ Чибисов К. В. II.2. Спектральная сенсибилизация фотографических слоев // Очерки по истории фотографии. — М.: Искусство, 1987. — С. 104. — 255 с.
- ↑ Можейко И. В. «Не люблю, когда мне нагло врут». Архівавана з першакрыніцы 24 лютага 2020. Праверана 24 лютага 2020.
- ↑ Основные авторы и редакторы Т. Э. // Тэхнічная энцыклапедыя : [в 26 т , дополнительный том и предметный указатель.] / гл. ред. Л. К. Мартенс. — 1-е изд. — М.: Государственное словарно-энциклопедическое издательство «Советская энциклопедия» ОГИЗ РСФСР, 1934. — Т. 26 (Шаровые и трубные мельницы — Ящичное производство). — С. 7. — 438 с. — 30 500 экз. Архівавана 23 кастрычніка 2022.
- ↑ Яков Исаакович Бокиник на сайте «Память народа». Архівавана з першакрыніцы 24 лютага 2020.
- ↑ «Не люблю, когда мне нагло врут». Архівавана з першакрыніцы 24 лютага 2020.
