Ян Куравіцкі

Ян Куравіцкі
польск.: Jan Kurowicki
Дата нараджэння	11 кастрычніка 1943(1943-10-11)
Месца нараджэння	Баранавічы, акруга Баранавічы[d], Генеральная акруга Беларусь, Рэйхскамісарыят Остланд
Дата смерці	11 кастрычніка 2017(2017-10-11) (74 гады)
Месца смерці	Яленя Гура, Ніжнесілезскае ваяводства, Польшча
Месца пахавання	Яленя Гура
Грамадзянства	Польшча
Род дзейнасці	паэт, літаратурны крытык, празаік, эсэіст, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	філасофія, літаратурная крытыка, творчае і прафесійнае пісьмо[d], проза і паэзія
Месца працы	Уроцлаўскі ўніверсітэт
Альма-матар	факультэт філасофіі і сацыялогіі Варшаўскага ўніверсітэта[d]

Ян Куравіцкі (польск.: Jan Kurowicki; 11 кастрычніка 1943, Баранавічы —11 кастрычніка 2017, Яленя Гура) — польскі філосаф, літаратурны крытык, паэт, эсэіст, празаік, прафесар гуманітарных навук, выкладчык універсітэтаў.

Біяграфія

Пасля заканчэння Другой сусветнай вайны сям’я Куравіцкага пераехала ў Яленю Гуру.

У 1966 годзе закончыў навучанне на факультэце філасофіі Варшаўскага ўніверсітэта.

У 1969 годзе атрымаў ступень доктара навук. Тэма доктарскай работы — «Літаратура ХХ стагоддзя ў перспектыве філасофскай антрапалогіі» (польск. Literatura XX w. w perspektywie antropologii filozoficznej).

У 1974 годзе атрымаў ступень доктара габілітаванага на падставе абароны работы «Спроба грамадскай характарыстыкі пазнання» (польск. Próba społecznej charakterystyki poznania).

У 1983 годзе атрымаў тытул прафесара гуманітарных навук.

Працаваў ва Уроцлаўскім універсітэце, быў кіраўніком кафедры грамадскіх навук Эканамічнай акадэміі імя Оскара Ланге ва Уроцлаве.

Паэтычную творчасць пачаў у 1964 гаду на старонках тыднёвіка «Kultura». Яго творы, рэцэнзіі, эсэ друкавалі часопісы «Twórczość», «Miesięcznik Literacki», «Odra», «Kontrasty», «Student», «Nadodrze», «Fakty i myśli», «Poezja», «Kultura», «Sprawy i Ludzie».

Яго інтарэсы кружыліся вакол літаратуры ў шырокім разуменні і мастацкай творчасці. Ён гуляў з парадоксам, шукаў падабенства паміж сучаснымі з’явамі і гістарычнымі падзеямі, часта знаходзячы трывожныя аналогіі ў чалавечых паводзінах і светаразуменні. Ён глядзеў на ўсё гэта з дыстанцыяй і той доляй гумару, якая даецца людзям з вялікімі ведамі і мудрасцю.

20 красавіка 2006 года атрымаў узнагароду ЮНЕСКА за творчыя літаратурныя дасягненні ў напрамку літаратурнай крытыкі.

Пахаваны на Новых могілках у Яленяй Гуры.

Творы

• Dzień powszedni wyobraźni albo ułomności zdrowego rozsądku w poznaniu poetyckim (1966)
• Człowiek i sytuacje ludzkie. Szkice o pisarstwie XX wieku (1970)
• Próba społecznej charakterystyki poznania" (1973)
• Skryte przejścia wartości. Eseje o światopoglądowych i estetycznych problemach literatury (1975)
• Regiony wielkich i małych iluzji (1976)
• Poznanie a społeczeństwo (1977)
• Wyprawa w krainę oczywistości (1978)
• Bez stałego adresu (1980)
• Miraże świadomości estetycznej (1981)
• Artysta jako arcydzieło (1983)
• Biurokratyzm i władza (1983)
• Okolice humanistyki i polityki (1987)
• Literatura w społeczeństwie (1987)
• Ironia pojęć zasadniczych (1990)
• Piękno i poznanie (1993)
• Normalność jako sen idioty (1994)
• Igraszki ze świętym spokojem (1995)
• Idealna Biblioteka (1996)
• Kultura jako źródło piękna (1997)
• Naczynia osobności (1998)
• Fotografia jako zjawisko estetyczne (1999)
• Piękno jako wyraz dystansu (2000)
• Pochwała dystansu (2000)
• Figury wyobraźni XX w. (2000)
• Przewodnik po arcydziełach i nie tylko (2001)
• Wartości estetyczne fotografii (2002)
• Odkrywanie codzienności (2004)
• Dlaczego ozdoba zdobi (2006)
• Estetyczność środowiska naturalnego (2010)
• Figury i maski w praktykach ideologicznych (2013)
• O pożytku ze zła wspólnego (2015)