CD

Compact disc read-only memory

Аптычны носьбіт інфармацыі. Працэс запісу і счытвання інфармацыі ажыццяўляецца пры дапамозе лазера
Тып носьбіта	аптычны дыск
Фармат кантэнту	розны
Счытвальны механізм	лазер, даўжыня хвалі 780 нм (інфрачырвоны) , 1200 Кб/с (1×)
Запісвальны механізм	от 1200 Кб/с (1×) до 7800 КБ/с (52×)
Міжнародны стандарт	Red Book
Распрацаваны	Sony, Philips
Памер	дыяметр 120 мм, таўшчыня 1,2 мм
Маса	~15,7 г
Ужыванне	захоўванне аудыё, відэа и дадзеных
Год выпуску	1982

CD (англ.: compact disc) — разнавіднасць аптычнага носьбіта інфармацыі з дадзенымі, даступнымі толькі для чытання. Мае выгляд пластыкавага дыска з адтулінай у цэнтры, працэс чытання з якога ажыццяўляецца з дапамогай лазера. Дыск першапачаткова меркаваўся для захоўвання музыкі (вядомы як CD-Audio), пасля ён быў дапрацаваны для захоўвання і іншых лічбавых дадзеных (файлаў) у двайковым выглядзе (г. зв. CD-ROM — англ.: Compact Disc Read Only Memory, кампакт-дыск толькі з магчымасцю чытання.

У далейшым з’явіліся кампакт-дыскі не толькі з магчымасцю чытання аднаразова занесенай на іх інфармацыі, але і з магчымасцю іх запісу і перазапісу (CD-R, CD-RW).

Дыскі CD-R — папулярны сродак распаўсюду праграмнага забеспячэння, камп’ютарных гульняў, мультымедыйных праграм і дадзеных. Некаторыя CD змяшчаюць адразу як камп’ютарныя дадзеныя (праграмнае забеспячэнне), даступныя толькі на камп’ютары, так і відэа і аўдыё, тэксты і малюнкі, якія можна прайграваць у CD-плэеры. Такія дыскі называюцца ўдасканаленымі (англ.: Enhanced CD).

Методыка запісу інфармацыі лазерным метадам на дыскі з’явілася яшчэ да стварэння камп’ютараў. Актыўную працу па стварэнні гэтай тэхналогіі вялі савецкія спецыялісты А. Прохараў і М. Басоў. Менавіта яны стварылі так званыя «халодныя» лазеры, якія пазней сталі прымяняцца не толькі пры стварэнні кампакт-дыскаў, але і пры вытворчасці рознай камп’ютарнай тэхнікі. У 1964 годзе савецкія навукоўцы сталі заслужанымі ўладальнікамі Нобелеўскай прэміі.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме CD