MP 38/40
| MP 40 | |
|---|---|
 MP 40 | |
| Тып: | пісталет-кулямёт |
| Краіна: | .svg){kind=small} Трэці рэйх
|
| Гісторыя службы | |
| Гады эксплуатацыі: | 1938—сучаснасць (сустракаецца ў сучасных канфліктах). |
| Выкарыстоўвалася: |
вермахт, вафен-СС; СССР (трафей), пасля вайны — краіны трэцяга свету, у наш час — нерэгулярныя фарміраванні |
| Войны і канфлікты: | Другая сусветная вайна, Карэйская вайна, Суэцкі крызіс, Шасцідзённая вайна, Вайна ў В’етнаме, Фалклендская вайна, Афганская вайна, Югаслаўскія войны, Ірана-іракская вайна, Вайна на ўсходзе Украіны |
| Гісторыя вытворчасці | |
| Канструктар: | Генрых Фольмер |
| Распрацаваны: | 1938 |
| Вытворца: | ERMA, Steyr, Haenel |
| Гады вытворчасці: | 1938—1944 |
| Варыянты: | MP 38/40 MP 40 MP 40/I MP 41 |
| Характарыстыкі | |
| Маса, кг: | 4,8 (з 32 патронамі) |
| Даўжыня, мм: | 833/630 с раскладзеным/ складзеным прыкладам |
| Даўжыня ствала, мм: | 248 |
| Патрон: | 9×19 мм |
| Калібр, мм: | 9 |
| Хуткастрэльнасць, выстралаў/хвіл: |
540-600 |
| Пачатковая хуткасць кулі, м/с: | 320-400 |
| Прыцэльная далёкасць, м: | 100/200 метраў |
MP 38, MP 38/40, MP 40 (скар. ад ням.: Maschinenpistole) — пісталет-кулямёт, распрацаваны фірмай ERMA у 1930-я гады. Галоўным канструктарам з’яўляўся Генрых Фольмер. Савецкія салдаты празвалі гэты пісталет-кулямёт «Шмайсерам», але гэтая зброя ні ў якім разе не адносілася да канструктара зброі Хуго Шмайсера. Дзякуючы савецкаму кінематографу быў створаны вобраз нямецкіх салдатаў, паўсюдна ўзброенных MP-40, але гэты пісталет-кулямёт не з’яўляўся самай распаўсюджанай мадэлью ў Вермахце[1].
Канструкцыя
[правіць | правіць зыходнік]Аўтаматыка MP 40 працуе па прынцыпу вольнага затвору. Ударна-спускавы механізм дазваляе весці толькі аўтаматычны агонь. Засцерагальніка як асобнай дэталі няма, яго ролю выконвае выманне на корпусе пісталета-кулямёта, куды заводзіцца дзяржальня ўзвядзення засаўкі. Прыклад стальны, паваротам складваецца пад ствольную скрынку. Прыцэл складаецца з двух шчыткоў з прарэзамі, нерухомага — для стральбы на далёкасць да 100 метраў, і адкіднога, з далёкасцю стральбы на 200 метраў[2].
Варыянты і Мадыфікацыі
[правіць | правіць зыходнік]MP 41
Сыходзячы з вопыту баёў пад Масквой у канцы 1941 г. Хуго Шмайсер прапанаваў "злучыць" MP 40 і MP 28, з апошняга ўзяў прыклад і сялектар. У выніку атрымаўся MP 41, ён быў даволі нязручны, таму ў войсках не набыў шырокага распаўсюджвання[3].
Баявое прымяненне
[правіць | правіць зыходнік]
Трэці рэйх: Прымяняўся Вермахтам і злучэннямі СС на працягу Другой сусветнай вайны.
Венгрыя: Прымяняўся узброенымі сіламі Венгрыі на Усходнім фронце[4], а таксама падчас падзей 1956 года ў Венгрыі [5].
Вялікабрытанія: Выкарыстоўваўся як трафей, пасля Другой сусветнай вайны быў на ўзбраенні спецыяльнай службы SAS.
Ізраіль: Узбраенне набывалі ў Чэхаславакіі з нагоды СССР. Выкарыстоўваўся ў шэрагу араба-ізраільскіх канфліктаў [6].
СССР: Прымяняўся Чырвонай арміяй і партызанамі ў якасці трафея.
Югаславія: быў на ўзбраенні да 1950-х гадоў, потым на ўзбраенне была прынята яго спрошчаная мадыфікацыя М56[7].
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}