Го́рная сі́таўка, горная пліска (Motacilla cinerea) — птушка сямейства сітаўкавых (пліскавых).
Даўжыня цела 18-20 см, размах крылаў 25-27 см. Ніз цела жоўты, верх цёмна-папялісты. Доўгі, чорны хвост з белымі краямі, жоўтае надхвосце. У гнездавы час у самца і самкі жоўты колер больш яркі, у самца чорнае горла (узімку белаватае), у самкі горла белае. Маладыя знізу святлейшыя і больш шэрыя. Спеў — шчэбет з уплеценымі позывамі.
Арэал: Заходняя, Цэнтральная і Паўднёвая Еўропа, Фенаскандыя, Малая Азія, Блізкі Усход, Азія акрамя поўначы і поўдня. Жыве на рэках і ручаях з моцным цячэннем і камяністым або галечным дном, радзей насяляе берагі азёр і раўнінных рэк, сажалкі, каналы, звычайна парослыя дрэвамі і кустамі з густой травяністай расліннасцю. Можа жыць як у нізінах, так і ў гарах. У Татрах даходзіць да 1800—1950 м, на Алтаі — да 1500 м, у Грузіі — да 3000 м, Таджыкістане — 3500 м. На Беларусі вельмі рэдкі, выпадкова залётны від.
Папуляцыі ў паўднёвай і заходняй частках арэала аселыя, у паўночнай — пералётныя. Месцы зімовак часткова ў межах гнездавога арэала, а таксама Паўднёвая і Усходняя Азія, Філіпіны, Малайскі і Зондскі архіпелагі, Новая Гвінея, Афрыка (ва Усходняй Афрыцы даходзіць да Малаві).
Гняздо робіць у скальных шчылінах або кучах камянёў, пад мастамі, у пабудовах пры вадзе, паміж каранямі або пад паваленымі дрэвамі — заўсёды прыкрытае зверху. Знешняя частка з няшчыльна ўкладзенага моху (акрамя таго з карэньчыкаў і лістоў траў, спарадычна — са сцёблаў), наступны слой шчыльны, шарападобны, з карэньчыкаў і лістоў траў, укладзеных па крузе, высцілка з валосся і шэрсці, часам пер’я.
Яйкі 4-6 (часам 3-8), асіметрычныя, белыя з жоўтым, зялёна-жоўтым, карычневым або шэра-ржава-карычневым адценнем; дробныя шматлікія плямы рудога, светла-карычневага, шэрага або шэра-жоўтага колеру, часта такія густыя, што цалкам перакрываюць фон.
- Птушкі Еўропы: Палявы вызначальнік. — Варшава: Навуковае выдавецтва ПНВ, 2000. — 540 с.: іл. — ISBN 83-01-13187-X
