Перайсці да зместу

Ісідора Секуліч

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ісідора Секуліч
сербск.: Isidora Sekulić
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 16 лютага 1877(1877-02-16)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 5 красавіка 1958(1958-04-05)[1] (81 год)
Месца смерці
Грамадзянства
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменніца, літаратурная крытык, мастацкі крытык
Грамадская дзейнасць
Член у
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ісідора Се́куліч (серб. Исидора Секулић; 16 лютага 1877, Машорын, (цяпер Паўднёва-Бачская акруга, Ваяводзіна) — 5 красавіка 1958, Бялград) — сербская югаслаўская пісьменніца, эсэіст, перакладчык, літаратурны крытык. Доктар навук. Першая жанчына-акадэмік Сербскай акадэміі навук і мастацтваў (1950). Самая вядомая сербская пісьменніца першай паловы ХХ стагоддзя.

Выбраныя творы

[правіць | правіць зыходнік]
  • Сапутници (1913)
  • Писма из Норвешке (1914)
  • Из прошлости (1919)
  • Ђакон Богородичине цркве (1919)
  • Кроника паланачког гробља (1940)
  • Записи (1941)
  • Аналитички тренуци и теме, т. 1-3 (1941)
  • Записи о моме народу (1948)
  • Његошу књига дубоке оданости (1951)
  • Говор и језик, културна смотра народа

Зноскі

  1. а б Isidora Sekulić // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. https://www.biografija.org/knjizevnost/isidora-sekulic/