Стэфан Душан: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
[[Image:Dusanova Srbija200.jpg|thumb|200px|Сербскае царства пры Стэфане Душане, 1350 год]]
[[Image:CarDusan.jpg|thumb|200px]]
{{вызнч|1=Стэфан Ураш IV Душан Неманіч}} ({{lang-sr|Стэфан Урош IV Душан Немањић}}) — [[Сербскае каралеўства|сербскі]] [[Каралі сербскія|кароль]] ([[1331]]—[[1346]]) з роду Неманічэй, з 1346 г. — «[[цар сербаў і грэкаў]]» (да смерці ў 1355 годзе).
{{вызнч|1=Стэфан Ураш IV Душан Неманіч}} ({{lang-sr|Стэфан Урош IV Душан Немањић}}) — [[Сербскае каралеўства|сербскі]] [[Каралі сербскія|кароль]] ([[1331]]—[[1346]]) з роду Неманічэй, з 1346 г. — «[[цар сербаў і грэкаў]]» (да смерці ў 1355 годзе).



Версія ад 12:08, 4 кастрычніка 2008

Шаблон:Вызнч (сербск.: Стэфан Урош IV Душан Немањић) — сербскі кароль (13311346) з роду Неманічэй, з 1346 г. — «цар сербаў і грэкаў» (да смерці ў 1355 годзе).

Старэйшы сын караля Сербіі Стэфана Ураша III. У 1331 годзе падняў мяцеж супраць бацькі і зрынуў яго з пасады. У выніку шэрагу войн з Візантыяй і Венгрыяй Стэфану Душану атрымалася стварыць велізарную дзяржаву, у якую ўваходзілі Македонія, Эпір, Фесалія, частка Фракіі; адлюстраваннем гэтага стала ў 1346 годзе яго каранаванне ў якасці «Цара сербаў і грэкаў» пры адначасовай установе ў Сербскай праваслаўнай царкве патрыярства. У 1349 годзе выдаў так званы «Законнік Стэфана Душана» — складанка законаў Сербіі.

Быў жанаты на Алене, сястры балгарскага цара Яна Аляксандра. Сын Стэфана Душана, Стэфан Ураш V, стаў апошнім царом Сербіі.

Шаблон:Link FA