Закон захавання імпульсу: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 22: | Радок 22: | ||
[[Катэгорыя:Законы захавання]] |
[[Катэгорыя:Законы захавання]] |
||
== Зноскі == |
== Зноскі == |
||
{{reflist}}<ref>Большой справочник школьника. |
{{reflist}}<ref>Большой справочник школьника. 2009 с.332-333</ref> |
Версія ад 18:56, 25 снежня 2016
Зако́н аб захава́нні і́мпульсу — адзін з фундаментальных законаў прыроды, які з'яўляецца адлюстраваннем аднароднасці прасторы. Закон захавання імпульса сцвярджае, што імпульс замкнёнай механічнай сістэмы, гэта значыць, сістэмы, на якую не дзейнічаюць вонкавыя сілы, не змяняецца з цягам часу:
Закон захавання імпульсу заключаецца у тым, што калі два ці некалькі цел ўзаемадзейнічаюць паміж сабой і не падвяргаюцца ўзаемадзеянню знешніх сіл, гэтыя цела ўтвараюць замкнёную сістэму. Імпульс кожнага цела, якое ўваходзіць у сістэму, можа мяняцца ў выніку іх узаемадзеяння. Але вектарная сума імпульсаў цел, складнікаў замкнёнай сістэмы, не змяняецца з цягам часу пры любых узаемадзеяннях і рухах гэтых цел ў сістэме.
Дапусцім, што сістэма складаецца з двух цел, тады матэматычна гэты закон можна запісаць так:
Закон захавання імпульсу вынікае з законаў Ньютана. Так, трэці закон Ньютана дазваляе «ануляваць» усе ўнутраныя сілы, што дзейнічаюць у сістэме, бо яны роўныя па велічыні і адваротныя па напрамку і, такім чынам, іх сума складае нуль.
Закон захавання імпульсу з'яўляецца пашырэннем першага закона Ньютана на сістэму, якая складаецца з мноства матэрыяльных пунктаў.
Гл. таксама
Зноскі
- ↑ Большой справочник школьника. 2009 с.332-333