Перайсці да зместу

Ала Леанідаўна Загайкевіч

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ала Леанідаўна Загайкевіч
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння 17 снежня 1966(1966-12-17) (58 гадоў)
Месца нараджэння
Краіна
Альма-матар
Месца працы
Музычная дзейнасць
Прафесіі кампазітарка, музычны педагог
Жанры опера
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ала Леанідаўна Загайкевіч (укр.: Алла Леонідівна Загайкевич; нар. 17 снежня 1966, Хмяльніцкі, Хмяльніцкая вобласць, УССР) — украінская кампазітарка, удзельніца шматлікіх міжнародных фестываляў сучаснай музыкі ва Украіне, Францыі, Швецыі, Японіі, Кітаі, Расіі, Чэхіі, Літве, Канадзе, Германіі, Польшчы. Аўтар шматлікіх музыказнаўчых артыкулаў у навуковых зборніках і часопісах ва Украіне і за мяжой. Уладальніца шматліціх грантаў і ўзнагарод. Спалучае працу ў акадэмічных канцэртных жанрах (сімфанічная, камерная, электраакустычная музыка, камерная опера) і ў сучасных мультыдысцыплінарных праектах (аўдыё-візуальныя інсталяцыі, перформансы, музыка да кінафільмаў і тэатральных уяўленняў). У электраакустычных перформансах выступае з выканаўцамі новай імправізацыйнай музыкі.

Біяграфічныя звесткі

[правіць | правіць зыходнік]

Вучылася ў Кіеўскай дзяржаўнай кансерваторыі імя Пятра Чайкоўскага у класе прафесара Юрыя Ішчанка (1985—1990) і ў Інстытуце даследаванні і каардынацыі акустыкі / музыкі (IRCAM) у Парыжы (1995—1996). У 1986—1999 гадах была ўдзельніцай групы «Древо» (кіраўнік Я. Яфрэмаў).

З сярэдзіны 90-х гадоў актыўна прапагандавала акадэмічную электраакустычную музыку ва Украіне, супрацоўнічала з музыкамі эксперыментальнай электроннай музыкі.

З 1998 года выкладае на кафедры музычна-інфармацыйных тэхналогій Нацыянальнай музычнай акадэміі Украіны, дзе пры садзейнічанні Міжнароднага фонду «Адраджэнне» заснавала студыю электраакустычнай музыкі.

Ала Загайкевіч з’яўляецца куратарам міжнародных праектаў электраакустычнай музыкі «Електроакустика» (з 2003), «ЕМ-візія» (з 2005), старшынёй Асацыяцыі электраакустычнай музыкі пры Кіеўскай арганізацыі саюзу кампазітараў Украіны (з 2010)[1].

У 2004 годзе за музыку да фільма Алеся Саніна «Мамай» была ўзнагароджана Нацыянальнай прэміяй Украіны імя Аляксандра Даўжэнка[2].

У 2009 годзе заснавала міжнародны праект Electroacoustic’s ensemble, дзе выступіла ў якасці кампазітара, праграміста, выканаўцы на электраакустычных інструментах.

У 2021 годзе кампазітар прысвяціла канцэрт памяці выкладчыка кансерваторыі Аляксея Басенка, які паўплываў на фарміраванне яе светапогляду[3].

У 2023 абвясціла аб звальненні з НМАУ з-за нязгоды з рашэннем кіраўніцтва ўстановы захаваць імя рускага кампазітара Пятра Чайкоўскага у яго назве на фоне расійскай агрэсіі[4]

Спіс асноўных твораў

[правіць | правіць зыходнік]
Марэк Халанеўскі, Ала Загайкевіч і Панаётыс Какорас. Кіеў, 8 красавіка 2017 года.

Ала Загайкевіч з’яўляецца аўтарам сімфанічнай і камернай музыкі, камернай оперы, электраакустычных і мультымедыйных твораў, музыкі да кінафільмаў і іншага.

Опера

[правіць | правіць зыходнік]
  • 1997 — «Лічбы і вецер» («Малюнкі на памяць»), камерная опера па паэзіі і жывапісу Мікалая Вараб’ёва, 50’

Аркестравыя творы

[правіць | правіць зыходнік]
  • 1990 — Сімфонія на паэзію У. Маякоўскага (на рускай мове) для барытона і сімфанічнага аркестра, 20’
  • 1993 — Інтэрмецца для сімфанічнага аркестра, 12’
  • 1995 — «Musique Aveugle» («Сляпая музыка») для фартэпіяна і струннага аркестра, 15’
  • 2007 — Канцэрт для віяланчэлі з аркестрам у двух частках, 17’
  • 2010 — «Cantos: Island» для трох віяланчэляў і пятнаццаці струнных, 12’

Камерна-інструментальныя і камерна-вакальныя творы

[правіць | правіць зыходнік]
  • 1991 — Трыа для скрыпкі, віяланчэлі і фартэпіяна, 14’
  • 1994 — «Не адрываючыся ад зямлі» для скрыпкі, гітары і баяна, 14’
  • 1997 — «Марэ-X-невядомасць» для сапрана і фартэпіяна на візуальную паэзію Андрэя чужога, 12’
  • 1998 — Interlude для флейты, кларнета, фагота, валторны, трамбона, перкусіі, фартэпіяна, скрыпкі, альта, віяланчэлі і кантрабаса, 11’
  • 1998 — «Падарожжы ценяў» для трамбона, перкусіі і кантрабаса, 11’
  • 2001 — «Гравітацыя» для двух віяланчэляў, 7’
  • 2004 — «Вецер, камяні, кветкі» для баяна сола, 7’
  • 2005 — «Паветраная механіка» для флейты, кларнета, перкусіі, фартэпіяна, скрыпкі, віяланчэлі, 17’
  • 2007 — Тэрцэт для кларнета, скрыпкі і віяланчэлі, 10’
  • 2008 — «Падземнай ракой» для флейты, кларнета, габоя, фартэпіяна, 11’
  • 2009 — Струнны квартэт, 12’
  • 2010 — «Blicke der Verliebten» (for Recherche Ensemble) для васьмі выканаўцаў, 7’

Электраакустычныя і мультымедыйныя творы

[правіць | правіць зыходнік]
  • 1996 — «І павольна кружачыся я ўвайду ў нябесны вадаём» (музыка пасля верша «Карп» Алега Лішэгі) для кларнета/бас-кларнета, фагота, кантрабаса і электроннага запісу, 13’
  • 2000 — «COSI FAN TUTTI» — электронная музыка да аўдыё-візуальнай інсталяцыі, відэа — Аксана Плісюк, 46’
  • 2002 — «Геранея» — электраакустычны твор для фагота, фартэпіяна, скрыпкі, віяланчэлі і электроннага запісу, 12’
  • 2002 — «Уцякаць. Дыхаць. Маўчаць.» — электраакустычны перформанс для скрыпкі, голасу, фартэпіяна, электроннага запісу і апрацоўкі ў рэальным часе, 45’
  • 2003 — «PAGODE» — электраакустычная твор для блок-флейты, электроннага запісу і апрацоўкі ў рэальным часе, 9’
  • 2003 — «MOTUS» для электроннага запісу, 10’
  • 2004 — «Поры года на Майдане» — электронная музыка да аўдыё-візуальнай інсталяцыі, відэа — Аксана Плісюк; у творы выкарыстаны вершы Юрыя Андруховіча ў выкананні аўтара, 15’
  • 2005 — «LABORINTUS—EXITUS» — электраакустычны твор для кларнета і электроннага запісу, 10’
  • 2006 — «TRANSPARENCY» — электраакустычны твор для скрыпкі і электроннага запісу, 9’ (відэа-арт — Вадзім Ёвіч)
  • 2006 — «PAGODE—VISION» — электраакустычны твор для квартэта блок-флейт і электроннай запісу, 9’
  • 2008 — «VENEZIA» — электраакустычны твор для віяланчэлі, электроннага запісу і апрацоўкі ў рэальным часе, 16 ’ (Відэа-арт — Вадзім Ёвіч)
  • 2008 — «VENEZIA—VISION» — электраакустычны перформанс для віяланчэлі, электроннага запісу і апрацоўкі ў рэальным часе, 30 ’ (відэа-арт — Вадзім Ёвіч)
  • 2009 — «GO» — электраакустычная твор для Шэна, эрху, перкусіі і электроннага запісу, 10’
  • 2009 — «SUD/EST» — электраакустычны аўдыё-візуальны перформанс для пераменнага складу выканаўцаў, 30 ’ (відэа-арт — Вадзім Ёвіч)
  • 2009 — «.засынаючы: прачынацца.. узлятаючы: апускацца» — электраакустычная інсталяцыя да праекта «МАВКА» (мастак — Майкл Мерфенка), 46’
  • 2010 — «Contre S.» (прысвечана Guy Debord) электраакустычны перформанс для Electroacoustic’s Ensemble, 15’
  • 2010 — «NORD/OUEST» — электраакустычны перформанс для фальклорнага голасу, скрыпкі, дуды, перкусіі, тэрменвокса і электронікі, 48’
  • 2011 — «Contre S.» (прысвечана Guy Debord) для Kontra-Trio — электраакустычны твор для кантрабасавай флейты, кантрабас-саксафона, тубы і электроннага запісу, 15’
  • 2011 — «Mithe IV: KS» (прысвечана Karol Symanowski) — электраакустычны твор для скрыпкі і электронікі, 7’
  • 2011 — «Musique naïve» (прысвечана САТ trio) — электраакустычны перформанс для баяна, гітары, тэрменвокса і электронікі, 30’
  • 2011 — «Life as Music» — жывая кампазіцыя для габоя, кларнета in B, альт-саксафона, перкусіі і кантрабаса, 15’
  • 2015 — Сябар Лі Бо, для бандуры і электронікі

Харавыя і вакальныя творы

[правіць | правіць зыходнік]
  • 1996 — «Ausgesetzt auf den Bergen des Herzens» — камерная кантата для сапрана, органа і струнных на вершы Райнэр Марыя Рыльке, 12’
  • 1999 — «Лодка» — мотет для сапрана, мецца-сапрана і барытона на вершы Мікалая Вараб’ёва, 12’
  • 2002 — «The Way to the Great River» («Падарожжа ў вялікую раку») на тэкст Алега Лішэгі (на англійскай мове) для сапрана і 8-мі інструменталістаў, 10’
  • 2004 — «ECCE JUVENTA ANNI» — кантата на вершы Р. Скаварады для сапрана, хору і сімфанічнага аркестра, 14’

Фартэпіянныя творы

[правіць | правіць зыходнік]
  • 2007 — «Luceo» для фартэпіяна, 4 ’ (фартэпіянная мініяцюра)
  • 2009 — «Cascades» для фартэпіяна, 5 ’(фартэпіянная мініяцюра)

Музыка да кінафільмаў

[правіць | правіць зыходнік]
  • 1991 — «Тайнік» (рэж. Нэля Пасечнік)
  • 1994 — «Тысменіца» (рэж. Нэля Пасечнік)
  • 2003 — «Мамай» (рэж. Алесь Санін)
  • 2005 — «SH» (рэж. Яраслаў Лупій)
  • 2005 — «Алігарх» (рэж. О. Росіч)
  • 2006 — «Ілюзія існавання» (рэж. Вадзім Ёвіч)
  • 2014 — «Павадыр» (рэж. Алесь Санін)
  • 2017 — «Дом „Слова“» (рэж. Тарас Таменка)

Зноскі

  1. ↑ Національна спілка композиторів України, стаття Загайкевич Алла Леонідівна Архівавана 5 березня 2016.
  2. ↑ Офіційний сайт Верховної ради України, Указ Президенка України № 920/2004 «Про присудження Державної премії України імені Олександра Довженка 2004 року», редакція від 18.08.2004.
  3. ↑ Алла Загайкевич «…І теж шукаю свободу». kyivdaily. 2021
  4. ↑ З київської консерваторії звільнилася композиторка Алла Загайкевич (укр.). Громадське радіо. Праверана 8 сакавіка 2023.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Бондаренко А. І. Виявлення і аналіз акустичних подій в електронній музиці (на прикладі «мотус» А. Загайкевич) Архівавана 18 серпня 2016. // Питання культурології: зб. наук. праць. Вип. 31 / М-во освіти і науки України,М-во культури України, Київ.нац.ун-т культури і мистецтв. — Київ: Видав. центр КНУКіМ,2015. — с.22-28
  • Колесник Н. Віртуальні сурогати // Україна молода.— 1997. — 25 квіт;
  • Лебедева К. Деталі звуку // Веч. Київ. — 2005. — 7 трав.
  • Макаренко О. Хто вони — творці фільму «Мамай»? // КіЖ. — 2004. — 14 січ.;
  • Ракунова И. Н. Особенности формирования образной сферы в «Пагоде» А.Загайкевич / И. Н. Ракунова // Науковий вісник Національноï музичноï академіï Украïни iм. П.I.Чайковського: Художня цілісність як феномен музичноі творчості та виконавства: зб. ст. / Національна музична академія України ім. П. І. Чайковського. — К., 2005. — Вип.48. — С. 192—199.
  • Ракунова И. «Геронея» Аллы Загайкевич — образное воплощение / И. Н. Ракунова // Наук.вісник НМАУ. Вип.41, кн.2.: Зб.статей. — К., 2006. — С.247-257.
  • Ракунова И. Новые композиторские технологии (на примере творчества Аллы Загайкевич) [Текст] … творчество Аллы Загайкевич / И. Н. Ракунова. — К. : Феникс, 2010. — 205 с.
  • Загайкевич Алла Леонідівна // Українська музична енциклопедія. У 2 т. Т. 2. [Е - К] / гол. редкол. Г. Скрипник. — Київ : Видавництво Інституту мистецтвознавства, фольклористики та етнології НАН України, 2008. — С. 107.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Ала_Леанідаўна_Загайкевіч&oldid=4375868"