Аляксандр Барысавіч Гадуноў

Аляксандр Барысавіч Гадуноў
Дата нараджэння	28 лістапада 1949(1949-11-28)[…]
Месца нараджэння	Южна-Сахалінск, Yuzhno-Sakhalinsk Urban Okrug[d], Сахалінская вобласць, РСФСР, СССР
Дата смерці	18 мая 1995(1995-05-18) (45 гадоў)
Месца смерці	West Hollywood[d], акруга Лос-Анджэлес, Каліфорнія, ЗША
Грамадзянства	ЗША  СССР
Жонка	Lyudmila Vlasova[d]
Адукацыя	Джульярдская школа Рыжскае харэаграфічнае вучылішча[d] (1968) Акцёрская студыя Стэлы Адлер[d]
Прафесія	акцёр, артыст балета, харэограф, кінаакцёр
Гады актыўнасці	1974 — 1995
Узнагароды
IMDb	ID 0324231

Аляксандр Барысавіч Гадуноў (28 лістапада 1949, Южна-Сахалінск, Сахалінская вобласць — 18 мая 1995, Лос-Анджэлес, Каліфорнія, ЗША) — савецкі і амерыканскі артыст балета і кінаакцёр. Заслужаны артыст РСФСР (1976).

Біяграфія

Раннія гады

Нарадзіўся ў сям’і інжынера-будаўніка. Бацькі, Лідзія Мікалаеўна Студзянцова і Барыс Іларыёнавіч Гадуноў-Вадукаў, пазнаёміліся ў блакадным Ленінградзе, дзе Лідзія засталася пасля заканчэння Ленінградскага інстытута інжынераў чыгуначнага транспарту, а Барыс аднаўляў разбураныя бамбёжкай будынкі і камунікацыі. Пасля вайны Гадуновых з двухгадовым першынцам Алегам накіравалі на Сахалін, у Южна-Сахалінск, дзе ў сям’і нарадзіўся Аляксандр.

Калі Сашу споўнілася тры гады, бацькі развяліся. Лідзія Мікалаеўна перавезла дзяцей да брата ў Рыгу. Сама яна прыехала праз год, адпрацаваўшы пяцігадовы кантракт на Сахаліне, і паступіла працаваць на Прыбалтыйскую чыгунку, якая дала ёй пакой у камунальнай кватэры ў цэнтры Рыгі, на рагу вуліц Стабу і Тэрбатас.

У 1958 годзе Аляксандр паступіў у Рыжскае харэаграфічнае вучылішча. Вучылішча скончыў ў 1967 годзе па класе педагогаў Юрыса Капраліса і Артура Экіса. На працягу ўсяго жыцця Гадуноў падтрымліваў з Юрысам Капралісам сяброўскія адносіны .

«Малады балет»

Па заканчэнні вучылішча Гадуноў атрымаў размеркаванне ў Латвійскі тэатр оперы і балета, хоць меў запрашэнне ад Ігара Маісеева ў Дзяржаўны харэаграфічны ансамбль «Класічны балет» («Малады балет»). У той час, у 18-гадовым узросце, ён яшчэ меў невялікі рост, з-за чаго мог быць прыняты толькі ў кардэбалет — гэтак Лідзіі Мікалаеўне прама заявіў кіраўнік балетнай трупы Аляксандр Лемберг. Гадуноў адправіўся на прыём да міністра культуры Латвійскай ССР Уладзіміру Ільічу Каўпужу з просьбай адпусціць яго ў Маскву, але дазволу не дамогся, таму з’ехаў у сталіцу самавольна.

У «Маладым балеце» (1967—1971) Гадуноў ўшчыльную пазнаёміўся з элітай савецкага балета. У класах Асафа Месерэра і Аляксандра Рудэнкі ён шліфаваў тэхніку, якая дазваляла выконваць як класічныя па-дэ-дэ, так і творы сучасных харэографаў. Ён саліраваў у «Мімалётнасцях» Касьяна Галяйзоўскага, «Гран-па» Асафа Месерэра, «Паэзіі пачуццяў» Ігара Маісеева. Танчыў у «Адажыо» Альбіноні, пастаўленым Ігарам Чарнышова ўпершыню ў Савецкім Саюзе, рэпетыраваў з Алегам Вінаградавым і з эстонскім харэографам Май-Эстэр Мурдмаа.

З «Маладым балетам» Гадуноў аб’ездзіў увесь свет, але марыў танцаваць ў Вялікім тэатры. Неўзабаве было запрашэнне ад галоўнага балетмайстра тэатра Юрыя Грыгаровіча.

У Вялікім тэатры

У 1971 годзе Гадуноў залічаны салістам у балетную трупу Вялікага тэатра. Яго гучны дэбют адбыўся ў «Лебядзіным возеры».

Аднак малады саліст прыйшоў у Вялікі, калі там адкрыта варагавалі тры групоўкі — Грыгаровіча, Плісецкай і Васільева. Запрашэнне Маі Плісецкай стаць яе партнёрам наклікалі на яго гнеў галоўнага балетмайстра. Таму Гадуноў танцаваў вельмі мала: Спартака ўсяго пяць разоў, Івана Грознага — дзевяць, Пастуха ў «Вясне святой» — два. Хазэ ў «Кармэн» каля сарака разоў, Вронского ў «Ганне Карэнінай» — больш за трыццаць, Клаўдзія ў «Любоўю за любоў» — звыш дваццаці. Апошняй яго прэм’ерай стаў Тыбальда ў «Рамэа і Джульеце».