Аляксей Васільевіч Кажакоў
Артыкул вымагае праверкі арфаграфіі Удзельнік, які паставіў шаблон, не пакінуў тлумачэнняў. |
Артыкул вымагае вікіфікацыі. |
Аляксей Васільевіч Кажакоў | |
---|---|
Дата нараджэння | 7 мая 1931 |
Месца нараджэння | в. Ходараўка Горацкага раёна |
Грамадзянства | СССР, Украіна |
Род дзейнасці | мастак |
Жанр | тэматычная карціна, мастак-манументаліст, пейзаж, графіка |
Вучоба | Кіеўскі дзяржаўны мастацкі інстытут |
Мастацкі кірунак | рэалізм |
Уплыў | Karpo Trokhymenko[d] і Vilen Andreevich Chekanyuk[d] |
Уплыў на | Alex And[d] |
Член у | |
Узнагароды |
Аляксей Васільевіч Кажакоў (7 мая 1931, вёска Ходараўка, Горацкі раён, Магілёўская вобласць) — савецкі і ўкраінскі мастак, графік, прафесар кампазіцыі Нацыянальнай акадэміі выяўленчага мастацтва і архітэктуры Украіны (1994), Заслужаны дзеяч мастацтва Украіны (1991), член Нацыянальнага саюза мастакоў Украіны.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся 7 мая 1931 года ў в. Ходароўка Горацкага раёна Магілёўскай вобласці. Яго бацьку, Васіля Кажэку, удзельніка Вялікай Айчыннай вайны, адразу пасля заканчэння вайны накіравалі з Германіі на аднаўленне шахт Данбаса. Як толькі ён уладкаваўся на працу, адразу забраў дзяцей у Данецк (у той час г. Сталіна). У першы клас Аляксей пайшоў ужо ў г. Данецку. Яшчэ ў школе ён цікавіўся мастацтвам, добра маляваў, рабіў школьныя насценгазеты. І пасля заканчэння школы ў 1956—1961 гадах вучыўся ў Днепрапятроўскам мастацкім вучылішчы. Затым скончыў Кіеўскі дзяржаўны мастацкі інстытут у вучэбна-творчай майстэрні манументальнага жывапісу, якой кіраваў Народны мастак УССР Вілен Чеканюк і прафесар гісторыка-батальнага жывапісу, Народны мастак УССР Карп Трафіменка.
Пасля заканчэння інстытута працаваў у Кіеўскім мастацка-вытворчым камбінаце аддзялення Мастацкага фонду РСФСР (1967—1972). У 1972—1973 гадах—мастак-афарміцель у рэспубліканскім выдавецтве «Вясёлка» [1].
Педагагічная дзейнасць
[правіць | правіць зыходнік]З 1973 года А. В. Кажакоў выкладае спецыяльныя прадметы ў вучэбна-творчай майстэрні манументальнага жывапісу Нацыянальнай акадэміі выяўленчага мастацтва і архітэктуры Украіны. З 1978 г. — дацэнт, у 1994 годзе яму прысвоена званне прафесара. З 1989 па 1996 гг. абіраўся дэканам творчых факультэтаў.
З 2000 года кіруе вучэбна-творчай майстэрняй манументальнага жывапісу Нацыянальнай акадэміі выяўленчага мастацтва і архітэктуры. Ім распрацаваны праграмы па кампазіцыі, методыкі выкладання спецыяльных дысцыплін: «Сграффіта», «Мазаіка», «Вітраж», «Фрэска». Ён кіруе выкананнем студэнтамі курсавых і дыпломных работ адукацыйнага ўзроўню бакалаўрыяту і магістратуры, прафесійнай і творчай падрыхтоўкай аспірантаў.
Вучэбная праграма ў гэтай майстэрні пабудавана такім чынам, што кожны семестр студэнты асвойваюць адну з манументальных тэхнік, выконваючы пільны аналіз класічных і сучасных узораў. Кампазіцыйныя заданні таксама спрыяюць раскрыццю здольнасцяў навучэнцаў: ствараючы эскізы кампазіцый, сграффіта, фрэсак, мазаік для розных архітэктурных праектаў або для рэальных аб’ектаў з праяўкі кардона і рабяць гэта ў матэрыяле, навучэнцы набываюць неабходныя веды і навыкі творчасць [2].
З гэтай майстэрні выйшлі мастакі і некаторых з іх сталі членамі Нацыянальнага саюза мастакоў Украіны, заслужанымі мастакамі Украіны, вядомымі не толькі ў Украіне, але і ў многіх краінах свету. Сярод іх вядомы мастак Дзмітрый Уладзіміравіч Калеснікаў.
Асноўныя кірункі творчасці
[правіць | правіць зыходнік]На думку кандыдата мастацтвазнаўства П. К. Несцярэнкі, для твораў А. В. Кажакова характэрны: мастацкае дасканаласць, філасофскі падтэкст ўтрымання, вытанчанасць каларыту і колеру, арыгінальнасць прасторавых рашэнняў [3].
Працуючы мастаком-манументалістам на мастацка-вытворчай фабрыцы Кіеўскага аддзялення Мастацкага фонду ён даказаў, што ў дасканаласці валодае тэхналагічнымі прыёмамі мазаікі, сграффіті, вітража, разьбы па дрэве, стварэння фрэсак і творча выкарыстоўвае асаблівасці кожнай тэхнікі, выкарыстоўваючы новыя матэрыялы. Некаторыя працы манументальна-дэкаратыўнага мастацтва выкананы ў творча распрацаваных уласных тэхніках.
Яго творчы стыль як жывапісца мае ярка выяўленыя індывідуальныя асаблівасці. Жанравы дыяпазон яго карцін вызначаецца тэматычнымі кампазіцыямі, перш за ўсё — краявідамі і нацюрмортамі. У малюнках пейзажаў ён выкарыстоўвае грубы мазок, раскрываючы матэрыяльную каштоўнасць прыроды. Кампазіцыйная сістэма гэтых работ адрозніваецца структурнай збалансаванасцю прасторавай структуры, якая раскрывае характэрныя рысы мясцовасці, яе рэльеф і незвычайную эмацыйную афарбоўку выбраных элементаў. У нацюрмортах А. В. Кажакова пераважае дэкаратыўная накіраванасць, тонкае танальная пабудова фарбаў[4].
Вядомы таксама як мастак-графік, і праявіў сябе найбольш вядомым мастаком у галіне кніжных ілюстрацый для выдавецтваў «Веселка», «Днепр» і «Малады». Ілюстрацыі адрозніваюцца асаблівай мастацкай пэўнасцю, канструктыўнай адпаведнасцю зместу кнігі.
Творы жывапісу і графікі
[правіць | правіць зыходнік]- «Дед и внук», «Праздники» (1968)
- «На южной границе» (1971)
- «Октябрь в Киеве» (1972)
- «Керченский причал», «Пароходы у причала» (1976)
- «Судно на ремонте» (1977)
- «Утро в порту», «Казацкая церковь»(1978)
- «У кораблей» (1981)
- «Необычный настроение», «Солнце в Ровенской»(1989)
- «Женские силуэты» (1990)
- «Дельтаплан в небе» (оба — 1991)
- «Весна» (1992)
- «Первое сентября» (1993)
- «Над Бугом» (1999)
- серия — «Река Буг и берега» (1997)
- «За легендами Украины» (1997—1999)
- «Горы Крыма» (1997—2001)
- «Днестр — пограничный край» (1999)
- «Дунай — пограничный край» (2000)
- «Вилково» (2001)
- «Горный Крым» — серыя з 30 карцін
- «Подоконники из философом» (2008)
- графіка «Поэт Николай Сингайвский» (1975)
Іллюстрацыі да кніг
[правіць | правіць зыходнік]- «Песня про елочку» И. Неходы (1974),
- «Золота гора до неба» Виктора Близнеца(1980),
- «Веселые путешествия» Б. Чипа (1983)
- «А что было дальше» Н. Кулик (1984)
- «Облако и Маринка» Л. Ковальчука (1985; все — Киев) і інш.
Працы манументальна-дэкаратыўнага мастацтва
[правіць | правіць зыходнік]- "Стэла герояў" (мазаіка, Крывы Рог)
- вітражы і карціны ў памяшканнях Кіеўскага вышэйшага інжынерна-радыётэхнічнага вучылішча (1994—1999), ваеннага вучылішча сувязі ў Кіеве і школы № 2 г. Кіева.
Прызнанне
[правіць | правіць зыходнік]- прафесар (1994)
- Заслужаны дзеяч мастацтва Украіны (1991)
- сябра Нацыянальнага саюза мастакоў Украіны[5].
Зноскі
- ↑ Кіеўскі мастак Кожеков Аляксей Васільевіч // http://socrealizm.com.ua
- ↑ Майстерня манументального жывапісу прафесара О. У. Кожекова. https://web.archive.org/web/20140201225637/http://www.naoma.edu.ua/index.php?option=com_content&view=article&id=56&Itemid=302&lang=ua
- ↑ Несцярэнка П. К. Кожеков Олексій Васильович http://esu.com.ua/search_articles.php?id=7538
- ↑ Про художника. Кожеков Олексей Васильевич // https://kozhekov.com.ua/about/ Архівавана 8 красавіка 2016.
- ↑ Кожеков Олексій Васильович. Київська організація Національної спілки художників України. Секція жівопісу //http://konshu.org/section/painting.html
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Алексей Кожеков. Живопись: Альбом. — К.: 2011.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Майстерня манументального жывапісу прафесара О. В. Кожекова. https://web.archive.org/web/20140201225637/http://www.naoma.edu.ua/index.php?option=com_content&view=article&id=56&Itemid=302&lang=ua
- П. В. Нестеренко. Кожеков Олексій Васильович. Енциклопедія сучасної України // http://esu.com.ua/
- Члены Нацыянальнага саюза мастакоў Украіны
- Заслужаныя дзеячы мастацтваў Украінскай ССР
- Асобы
- Мастакі паводле алфавіта
- Нарадзіліся 7 мая
- Нарадзіліся ў 1931 годзе
- Нарадзіліся ў Горацкім раёне
- Нарадзіліся ў Магілёўскай вобласці
- Графікі Украіны
- Мастакі
- Заслужаныя дзеячы мастацтваў Украіны
- Мастацкая адукацыя
- Выпускнікі Кіеўскага мастацкага інстытута
- Мастакі СССР
- Мастакі XX стагоддзя
- Мастакі XXI стагоддзя