Закон пастаянства саставу

Закон пастаянства саставу (Ж.Л. Пруст, 1801—1808 гг.) — любое вызначанае хімічна чыстае злучэнне незалежна ад спосабу яго атрымання складаецца з адных і тых жа хімічных элементаў, прычым адносіны іх мас пастаянны, а адносныя лікі іх атамаў выражаюцца цэлымі лікамі. Гэта адзін з асноўных законаў хіміі.

Закон пастаянства саставу не выконваецца для берталідаў (злучэнняў пераменнага саставу ). Аднак умоўна для прастаты састав шматлікіх берталідаў запісваюць як пастаянны. Напрыклад, састав аксіду жалеза(II) запісваюць у выглядзе FeO (замест больш дакладнай формулы Fe_1-xO).

Гл. таксама

• Атамна-малекулярнае вучэнне
• Закон захавання масы
• Закон кратных адносін