Перайсці да зместу

Замак герцагаў Урбінскіх

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Славутасць
Замак герцагаў Урбінскіх
італ.: Palazzo Ducale‎
43°43′27″ пн. ш. 12°38′10″ у. д.HGЯO
Краіна
Месцазнаходжанне
Архітэктурны стыль рэнесансная архітэктура
Архітэктар Luciano Laurana[d], Francesco di Giorgio[d], Maso di Bartolomeo[d], Francesco di Giorgio[d][4] і Francesco di Giorgio[d][5]
Дата заснавання 1472
Сайт gallerianazionalemarche.it (італ.)
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Палацца Дукале (італ.: Palazzo Ducale, гэта значыць «герцагскі палац») — былая рэзідэнцыя ўладароў Урбіна, выдатны прыклад палацавага комплексу эпохі Адраджэння і помнік Сусветнай спадчыны.

У Сярэднявеччы на скале ва Урбіна знаходзіўся невялікі замак. У палове XV стагоддзя Федэрыга да Монтэфельтра заклікаў фларэнційскіх дойлідаў, каб узвесці вакол яго палацавыя пабудовы ў апошнім гусце. Найбольшы ўнёсак у праектаванне і будаўніцтва ўнёс далмацін Лучана Лаўрана, які натхняўся творчасцю Брунелескі.

Пасля смерці герцага ў 1482 г. будаўнічыя працы былі прыпынены, але нават у няскончаным выглядзе палац набыў славу ідэальнай рэзідэнцыі для асвечанага манарха. У гэтым кантэксце ён згадваецца Бальдасарэ Кастыльёнэ ў знакамітым трактаце «Пра прыдворнага».

У наш час у палацы, які доўгі час служыў мэрыяй Урбіна, размешчана збор Нацыянальнай галерэі Марке (галоўным чынам італьянскі жывапіс эпохі Адраджэння). Пры гэтым некаторыя залы палацца нават больш значныя з мастацкага пункта гледжання, чым прадстаўленыя ў ім карціны. Да ліку такіх адносіцца кабінет герцага, на сценах якога з выкарыстаннем прыёмаў інкрустацыі і ілюзіянізму намаляваны паліцы з кнігамі, астранамічнымі і музычнымі інструментамі, а таксама сімваламі вольных мастацтваў. Палацавыя капэлы ў палацца парныя, адна хрысціянская, а іншая — язычніцкая, прысвечаная Музам.

Сцяг ЮНЕСКА Сусветная спадчына ЮНЕСКА, аб’ект № 828
рус.англ.фр.
  1. archINFORM — 1994. Праверана 30 ліпеня 2018.
  2. а б catalogo.beniculturali.it — 2014.
  3. archINFORM — 1994. Праверана 31 ліпеня 2018.
  4. Vasari G. Les Vies des meilleurs peintres, sculpteurs et architectesParis: 1903. — Vol. 1. — P. 416.
  5. Vasari G. Le vite de' più eccellenti pittori, scultori e architettori (1568)Firenze: 1568. — Vol. 1. — P. 410.