Ландмайстры Тэўтонскага ордэна ў Лівоніі
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/29/LIVONIAE_NOVA_DESCRIPTIO_1573-1578.jpg/275px-LIVONIAE_NOVA_DESCRIPTIO_1573-1578.jpg)
Іаана Портанцыя 1573 года
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/30/Cum_privilegio.jpg/275px-Cum_privilegio.jpg)
Герарда Меркатара, пасля 1604 года
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/57/Nova_totius_Livoni%C3%A6_accurata_descriptio.jpg/275px-Nova_totius_Livoni%C3%A6_accurata_descriptio.jpg)
Іаана Янсонія 1642 года
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e6/Rezekne_castle_ruins_3.jpg/275px-Rezekne_castle_ruins_3.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/89/Rakvere1.jpg/275px-Rakvere1.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/39/Plan_der_Burg_Ermes.jpg/275px-Plan_der_Burg_Ermes.jpg)
Стакгольмскі ваенны архіў
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/78/LivonianOrderArmor.jpg/275px-LivonianOrderArmor.jpg)
Эстонскі гістарычны музей у Таліне
У гэтым спісе прыведзены ландмайстры (у крыніцах ужываецца тэрмін магістр (лац.: magister[1], н.-ням.: meyster[2] або meister[3][4]) Тэўтонскага ордэна ў гістарычнай правінцыі Лівонія з 1237 года да ўтварэння ў 1561 годзе свецкага герцагства Курляндскага і Семігальскага[5].
Хоць лівонскае ландмайстарства (у крыніцах выкарыстоўваецца тэрмін Тэўтонскі ордэн у Лівоніі (лац.: Sancta Maria domus Theutonicorum in Liuonia[1], на ніжненямецкай зафіксаваны варыянты Duitsche orden tho Liflande[6] [2], Duitsche ordenn tho Lifflandt[3], Teutsche orden zu Lifflanndt[7] і Teutsche ordenn zu Liefflandt[4])) карысталася некаторай аўтаноміяй, яно было толькі часткай адзінага Тэўтонскага ордэна. Папа і германскі кайзер былі патронамі і, прынамсі ў тэорыі, яго вярхоўнымі кіраўнікамі.[8] Фармальна гросмайстар Тэўтонскага ордэна ажыццяўляў толькі кантрольныя функцыі. Спачатку гэта не мела вялікага значэння, таму што да 1309 года месца яго пастаяннага месцазнаходжання знаходзілася ў Венецыі, і нават пасля пераезду ў Марыенбург ён не вельмі абмежаваў яго аўтаномію, бо рэдка наведваў Лівонію асабіста ці пасылаў туды прадстаўнікоў для кантролю.[8] Тым не менш, улада гросмайстра была значная, яго савет доўгі час лічыўся роўным загаду і яго інструкцыям падпарадкоўваліся беспярэчна.[8]
Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]
- Гросмайстры Тэўтонскага ордэна
- Ландмайстры Тэўтонскага ордэна ў Германіі
- Ландмайстры Тэўтонскага ордэна ў Прусіі
Зноскі
- ↑ а б грамата ордэнскага брата Андрэаса, каля 1263 года Архівавана 20 верасня 2018. (лац.)
- ↑ а б грамата магістра Бругеноэ, 10 сакавіка 1546 года Архівавана 20 верасня 2018. (ніжненям.)
- ↑ а б грамата магістра Рэке, 19 жніўня 1550 года Архівавана 24 верасня 2015. (ніжненям.)
- ↑ а б грамата Кетлера, 12 лютага 1562 года Архівавана 24 верасня 2015. (ніжненям.)
- ↑ Даты периода пребывания в должности даны по книге Сычёв Н. В. Книга династий. — М.: АСТ, 2005, сс. 369-371.
- ↑ грамата магістра Бругеноэ, 9 лютага 1547 года Архівавана 20 верасня 2018. (ніжненям.)
- ↑ грамата магістра Фюрстэнберга, 5 красавіка 1558 года Архівавана 6 сакавіка 2016. (ніжненям.)
- ↑ а б в Urban W. The Livonian Crusade. (англ.)
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
Зноскі
- Спіс ландмайстраў і магістраў Тэўтонскага ордэна ў Лівоніі . Сайт DEUSVULT.RU. Архівавана з першакрыніцы 7 жніўня 2012. Праверана 14 ліпеня 2012.